Postanowienie NSA z dnia 23 października 2013 r., sygn. II FSK 2489/11

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA : Stefan Babiarz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa D. sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 194/11 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa D. sp. z o.o. w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 7 stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych postanawia: sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w uzasadnieniu wyroku, poprzez zastąpienie fragmentu: "Nie można także podzielić argumentacji skargi kasacyjnej o naruszeniu przez sąd pierwszej instancji art. 125 § 1 w związku z art. 240 § 1 pkt 7 ord. pod. Z tego ostatniego przepisu wynika, że <>. Przepis ten więc wprost wskazuje, że dla jego zastosowania konieczne jest istnienie w odrębnym przepisie prawa sankcji nieważności decyzji z powodu wyraźnie określonej wady. Takiego przepisu w skardze kasacyjnej nie wskazano. W przypadku zaś przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji określonych w art. 247 § 1 pkt 4 i pkt 7 ord. pod. nie zachodzi sytuacja, by przesłanki te w jakimkolwiek zakresie krzyżowały bądź uzupełniały się", poprawnym zwrotem: "Nie można także podzielić argumentacji skargi kasacyjnej o naruszeniu przez sąd pierwszej instancji art. 125 § 1 w związku z art. 240 § 1 pkt 7 ord. pod. Z tego ostatniego przepisu wynika, że <>. Warunkiem bowiem zaistnienia tej przesłanki jest także istnienie decyzji ostatecznej, co w sprawie nie miało miejsca".