Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. I FSK 89/13

1. Jeżeli podatnik powołuje się na korzystniejsze dla niego unormowania krajowe wadliwie transponowanych przepisów wspólnotowych, to nie ma podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tych przepisów, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających z samej dyrektywy.

2. Instancji czynności faktyczne w trakcie rozmowy telefonicznej z klientem banku dotyczące zgody na przystąpienie do ubezpieczenia oraz zgody na obciążenie rachunku bankowego lub karty kredytowej opłatą z tytułu ubezpieczenia nie wywierają skutku prawnego, gdyż ani nie stanowią wiążącej oferty, ani też klient banku w trakcie tej rozmowy nie składa wiążącego oświadczenia o wyrażeniu zgody na objęcie ubezpieczeniem. Czynności te są więc jedynie czynnościami informacyjnymi. Nie można więc im przypisać miana niezbędności. Podobnie ocenić należy prowadzenie akcji telemarketingowych i rejestrowanie na nośniku magnetycznym lub optycznym oświadczeń klienta. Pozostałe czynności trudno nawet ocenić jako właściwe dla usługi podstawowej. Są to bowiem czynności techniczne i szkoleniowe.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3162/11 w sprawie ze skargi C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2011 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.