Wyrok NSA z dnia 27 września 2013 r., sygn. II FSK 2478/11

W sytuacji bowiem, gdy zaskarżony wyrok zawiera stanowisko co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę rozstrzygnięcia, a w ramach zarzutu naruszenia art. 141 § 4 Ppsa strona to stanowisko podważa, wymaga to odniesienia tego zarzutu do treści art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) Ppsa w powiązaniu z odpowiednimi przepisami postępowania administracyjnego (podatkowego), aby można było taki zarzut merytorycznie rozpoznać.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 27 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prokuratora Okręgowego w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 292/11 w sprawie ze skargi Prokuratora Okręgowego w Szczecinie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 16 listopada 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I.1. Zaskarżonym wyrokiem z 22 czerwca 2011 r., I SA/Sz 292/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Prokuratora Okręgowego w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z 16 listopada 2010 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r., stosownie do art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej Ppsa.

I.2. Jak zauważono w motywach orzeczenia, ww. decyzją organ odwoławczy - po rozpoznaniu sprawy z odwołania Uzdrowiska S S.A. z siedzibą w S. od decyzji Prezydenta Miasta S. z 29 lipca 2010 r., określającej podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2006 r. w kwocie 316.810 zł - orzekł o uchyleniu decyzji organu pierwszej instancji w całości i określił spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2006 r. w kwocie 240.141 zł. Jako podstawę prawną decyzji powołano art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej, a także art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, ze zm.), dalej upol, art. 3, art. 20, art. 26 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 1991 r. Nr 91, poz. 408, ze zm.).