Wyrok NSA z dnia 3 października 2013 r., sygn. II FSK 2756/11

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 292/11 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 20 grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 5 maja 2011 r., I SA/Kr 292/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę D. S. (dalej: Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 20 grudnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. (dalej: p.d.o.f.). Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Krakowie):

2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania, WSA w Krakowie podał, że postanowieniem z dnia 5 października 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. (dalej: Naczelnik US) wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie prawidłowości i rzetelności rozliczania się Skarżącej w zakresie p.d.o.f. za 2004 r. W toku postępowania podatkowego stwierdzono zaniżenie zobowiązania w p.d.o.f. za 2004 r. Jak ustalono, Skarżąca w analizowanym okresie, poza przychodami z emerytury i najmu, uzyskała przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych lub ich części oraz najmu lokali., dokonując dwóch transakcji sprzedaży oraz jednej transakcji zakupu nieruchomości. Naczelnik US ustalił, że od dnia 12 grudnia 1978 r. Skarżąca prowadziła działalność gospodarczą "B.", zaś pismem z dnia 29 czerwca 1999 r. poinformowała organ podatkowy o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej. W okresie 2000-2006 Skarżąca zawarła co najmniej 41 transakcji kupna sprzedaży nieruchomości. Przeprowadzono porównanie wartości nabycia nieruchomości z ich sprzedażą na podstawie ustalonych w toku prowadzonego postępowania podatkowego transakcji zrealizowanych w okresie 1993-2006 i stwierdzono, że każdorazowo Skarżąca uzyskiwała dochody ze sprzedaży tych nieruchomości. Skarżąca prowadziła na przestrzeni wielu lat działalność polegającą na wielokrotnym zakupie nieruchomości zabudowanych, lokali mieszkalnych, własnościowego prawa do lokali mieszkalnych oraz działek niezabudowanych. Biorąc pod uwagę wysokość uzyskiwanego dochodu z tytułu obrotu nieruchomościami, rozmiary prowadzonej w zakresie obrotu nieruchomościami działalności (w każdym roku po kilka transakcji zakupu i sprzedaży), stopień zaangażowania środków własnych, reinwestowanie w znacznej części uzyskiwanych środków w dalszą działalność, polegającą na zakupie i odsprzedaży nieruchomości, zakwalifikowano uzyskiwane przychody ze sprzedaży poszczególnych lokali lub udziałów w nieruchomościach, jako przychody określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.).