Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2013 r., sygn. II FSK 2429/11

Przepisy przewidują zaś tylko jeden przypadek ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę biegłego – tj. w sytuacji, gdy nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n (art. 22g ust. 8 u.p.d.o.f.). Powyższy przepis nie ma zastosowania w sytuacji, gdy podatnik założył ewidencję środków trwałych przed nabyciem nieruchomości, a także w sytuacji, gdy znał wartość nieruchomości w momencie jej przekazania do użytkowania, gdyż wynikała ona z umowy sprzedaży.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Teresa Randak, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 296/11 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 21 lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 2400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.Wyrokiem z 26 maja 2011 r., I SA/Ol 296/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z 21 lutego 2011 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.

2. Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym: decyzją z 13 października 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. określił skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.

Przedstawiając stan faktyczny niniejszej sprawy, organ pierwszej instancji wskazał, że w 2006 r. skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie produkcji stolarki okiennej i drzwiowej z PCV, montażu okien i drzwi, rolet, parapetów wraz z obróbką, wymiany szyb, sprzedaży artykułów budowlanych, a także świadczenia usług remontowych, transportowych i wynajmu nieruchomości. Podstawę wydania w/w decyzji stanowiły ustalenia postępowania podatkowego, z których wynikało, iż podatnik w 2006 r. zawyżył koszty uzyskania przychodów poprzez nieprawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych i w konsekwencji błędne naliczenie odpisów amortyzacyjnych od tych środków, tj. budynku handlowego oraz budynku usługowo - produkcyjnego. W ocenie organu wartość początkowa w/w środków trwałych powinna zostać przyjęta w wysokości ceny nabycia, podwyższonej o poniesione i udokumentowane nakłady, a nie - jak to uczyniła strona - w kwotach określonych przez biegłego rzeczoznawcę w sporządzonych przez niego operatach szacunkowych.