Wyrok NSA z dnia 3 września 2013 r., sygn. I FSK 1205/12

Wbrew literalnemu brzmieniu art. 269 par. 1 p.p.s.a. należy uznać za trafny pogląd, zgodnie z którym wobec występujących sprzeczności między uchwałą sądu krajowego i wyrokiem TSUE uprawnione jest pominięcie stanowiska zawartego w uchwale przy orzekaniu przez sąd krajowy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 104/12 w sprawie ze skargi M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 14 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 14 listopada 2011r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 8859 (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obydwie instancje.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z 14 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 104/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 14 listopada 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2010 r.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. w ramach postępowania podatkowego ustalił, że spółka (leasingodawca) w spornym okresie rozliczeniowym zawierała ze swoimi kontrahentami (leasingobiorcy) umowy leasingu, których integralną część stanowiły "Ogólne Warunki Umowy Leasingu Operacyjnego". Na podstawie zapisów w nich zawartych leasingodawca miał ubezpieczać przedmiot leasingu w wybranej przez siebie firmie ubezpieczeniowej i przez cały czas trwania umowy opłacać składki ubezpieczeniowe, refakturując każdorazowo koszty składek na leasingobiorcę, z uwzględnieniem stawki podatku VAT określonej na fakturze wystawionej przez ubezpieczyciela. Spółka we wrześniu 2010 r. dokonała sprzedaży usług leasingowych, wykazując na fakturach dokumentujących przedmiotowe transakcje jako zwolnioną od podatku VAT sprzedaż ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Organ pierwszej instancji w decyzji z 5 kwietnia 2011 r., którą określono spółce w podatku od towarów i usług kwotę do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości niższej, w stosunku do zadeklarowanej przez tę spółkę, wyraził stanowisko, że usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu stanowiła element usługi zasadniczej, tj. leasingu, a zatem koszt ubezpieczenia nie mógł być refakturowany na leasingobiorcę, gdyż zwiększał podstawę opodatkowania usługi zasadniczej. Wobec tego organ pierwszej instancji zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "u.p.t.u.") obliczył podatek należny od kosztów ubezpieczenia, stosując stawkę podatku VAT przynależną świadczeniu głównemu, tj. 22 %. Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego uwzględnił w rozliczeniu za wrzesień 2010 r. podatek należny wynikający ze złożonej przez spółkę 16 grudnia 2010 r. korekty deklaracji VAT-7 w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży samochodu osobowego, udokumentowanej fakturą VAT Marża z 22 września 2010 r.