Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. I FSK 1255/12

"Rażące naruszenie prawa" w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 zachodzi nie tylko wtedy, gdy występuje oczywisty dysonans pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem zawartym w decyzji, ale także wówczas, gdy organ podatkowy wydał decyzję ostateczną na podstawie przepisu prawa krajowego, który przez proste zestawienie pozostaje w oczywistej sprzeczności z prawem wspólnotowym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 363/12 w sprawie ze skargi B. M. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 9 marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. M. na rzecz Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 363/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę B.M. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 9 marca 2012 r.

2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania

2.1. W dniu 22 grudnia 2010 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w B. wpłynął wniosek strony o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 23 lutego 2009 r. określającej skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: listopad i grudzień 2004 r., styczeń i luty 2005 r. oraz za miesiące od czerwca do września 2005 r.

Wniosek uzasadniono spełnieniem przesłanki określonej w przepisie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), (dalej: O.p.). Argumentacja przedstawiona we wniosku wskazywała jako istotę rażącego naruszenia prawa błędną interpretację art. 88 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535, ze zm.) (dalej: ustawa o VAT) pozostającą w sprzeczności z konstrukcją podatku VAT.