Wyrok NSA z dnia 28 maja 2013 r., sygn. II FSK 2074/11

W przypadku braku przepisów przejściowych, przepisy formalne (proceduralne) stosuje się według stanu na dzień wydawania decyzji, a przepisy materialne według stanu prawnego obowiązującego w czasie wystąpienia zdarzeń powodujących skutki podatkowe.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf Kalamala, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bartosz Wojciechowski, Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 149/11 w sprawie ze skargi K. i L. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 9 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2) zasądza od K. i L. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 803 (słownie: osiemset trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 149/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 9 grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 rok.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy, Sąd pierwszej instancji podał, że Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. decyzją z 28 września 2010 r. określił Ł. i K. S. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w kwocie 6.467 zł. Organ pierwszej instancji ustalił bowiem, że Ł. S. nie wykazał dochodu w wysokości 26.640 zł uzyskanego z tytułu napiwków, które otrzymał jako pracownik O. spółka z o.o. w W. (kasyno w hotelu M. w G.).

1.3. W wyniku rozpoznania odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w G., powołaną na wstępie decyzją na podstawie między innymi: art. 9 ust. 1-1a, art. 12 ust. 1, art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; zwana dalej : "u.p.d.o.f."), utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał, że wypłata napiwków nie budziła wątpliwości i znajdowała potwierdzenie między innymi w udostępnionej przez pracodawcę informacji o kwotach zaewidencjonowanych w rejestrach napiwków, prowadzonych w kasynie w hotelu M. w G. na podstawie § 1 i § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry (Dz. U. Nr 102, poz. 949 ze zm.; zwane dalej "Rozporządzenie MF"). W ocenie organu, dochód z napiwków mieścił się w pojęciu przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., ponieważ stanowił rodzaj wypłaty pieniężnej związanej z wykonywaniem pracy w ramach stosunku pracy, podlegał zatem opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniem za pracę. Obowiązek zadeklarowania osiągniętych dochodów z tytułu napiwków w zeznaniu podatkowym ciążył na podatniku na podstawie art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f. Za niezasadne organ odwoławczy uznał podniesione w odwołaniu zarzuty naruszenia przepisów postępowania podatkowego to jest: art. 120, art. 121, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1 i art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; zwana dalej : "Ordynacja podatkowa"). Fakt uzyskania napiwków został ustalony w sposób jednoznaczny. Sam podatnik, w toku prowadzonego postępowania podatkowego, potwierdził, że otrzymywał napiwki, a jedynie nie potrafił wskazać ich globalnej wysokości. Nietrafny był również zarzut naruszenia art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej i art. 30 § 1 i § 4 oraz § 5 w zw. z art. 8 Ordynacji podatkowej, skoro postępowanie prowadzone było wobec podatników - Ł. i K. S. Bez wpływu na merytoryczne rozstrzygniecie postawał również zarzut naruszenia art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej polegający na ustaleniu odsetek za zwłokę, pomimo że zaskarżona decyzja nie została wydana przed upływem 3 miesięcy od wszczęcia postępowania podatkowego. Organ pierwszej instancji wymierzył wysokość zobowiązania podatkowego bez określania odsetek za zwłokę. Organ odwoławczy wskazał ponadto, że powołanie w uzasadnieniu organu pierwszej instancji przepisów art. 53 § 2, § 3, § 5 pkt 1 i art. 55 Ordynacji podatkowej, miało charakter jedynie informacyjny i nie miało znaczenia dla prawidłowości decyzji.