Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. I FSK 626/12

Krajowe organy administracyjne i sądowe powinny odmówić prawa do odliczenia, jeżeli zostanie udowodnione, na podstawie obiektywnych przesłanek, że prawo to podnoszone jest w celach wiążących się z przestępstwem lub nadużyciem, o którym odbiorca faktury wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności powinien wiedzieć.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek (spr.), Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Bk 469/11 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 24 października 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 2.700 zł (słownie: dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna dotyczy wyroku z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Bk 469/11, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "Ppsa", oddalił skargę A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2007 r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że organ odwoławczy zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy orzeczenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B.

Potwierdzając prawidłowość rozstrzygnięcia wydanego w pierwszej instancji, Dyrektor Izby Skarbowej w B. wskazał, że istotą sporu w przedmiotowej sprawie była zasadność zakwestionowania przez organ pierwszej instancji uprawnienia skarżącego do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup kart pre-paid, wystawionych przez T. T. sp. z o.o. W ocenie organów wymienione faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych dostaw, natomiast skarżący wiedział lub powinien wiedzieć, przy zachowaniu należytej staranności, że uczestniczy w transakcji wykorzystywanej do popełnienia oszustwa.