Wyrok NSA z dnia 26 marca 2013 r., sygn. II FSK 1451/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia del. WSA Lidia Ciechomska-Florek (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 953/10 w sprawie ze skargi T. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach) na rzecz doradcy podatkowego W. N. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wraz z należnym podatkiem VAT.

Uzasadnienie

T. U. (dalej jako płatnik), wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 953/10. Wyrokiem tym Sąd pierwszej instancji oddalił skargę płatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 28 listopada 2008 r. w przedmiocie przedawnienia odpowiedzialności płatnika za pobraną a nie wpłaconą zaliczkę w podatku dochodowym od osób fizycznych w miesiącu październiku 2000 r.

Jako podstawę prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia Sąd powołał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako " p.p.s.a.").

Zakwestionowany wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w C., decyzją z dnia 23 lipca 2008 r., na podstawie art. 207, art. 30 § 1, § 3, § 4, § 6, art. 3 pkt 3 lit. a), art. 8, art. 53 § 3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako Ordynacja podatkowa) oraz art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej jako "u.p.d.o.f."), orzekł o odpowiedzialności podatkowej płatnika za pobraną a nie wpłaconą zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonanych wypłat wynagrodzeń w miesiącu październiku 2000 r. i określił wysokość zobowiązania z tego tytułu w kwocie 35,30 zł. Płatnik złożył w Urzędzie Skarbowym w C. deklarację podatkową na zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy od łącznej kwoty wpłat dokonanych w ww. miesiącu. Z zadeklarowanej kwoty wpłat płatnik nie przekazał na rachunek urzędu w ustawowym terminie kwoty 35,30 zł. Zgodnie z art. 38 ust. 1 u.p.d.o.f., płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek dochodowy w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności. Z uwagi na niedopełnienie obowiązku uregulowania zobowiązania w terminie określonym w art. 47 § 4 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy określił wysokość nie wpłaconej w terminie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w ww. wysokości. Kwota ta stanowi zaległość podatkową, od której zgodnie z art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe. W myśl art. 53 § 4 tej ustawy, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego. Stosownie zaś do treści art. 55 § 1 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę należy wpłacać bez wezwania organu podatkowego. W końcowej części uzasadnienia decyzji zawarto wzór naliczania odsetek za zwłokę określony w § 2 pkt rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373).