Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. I FSK 390/12

Aby daną czynność uznać za eksport towarów niezbędne jest wystąpienie wszystkich przesłanek wynikających z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, tj. wywóz z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, potwierdzenie wywozu przez urząd celny oraz dokonanie tego wywozu w wykonaniu dostawy towarów przez dostawcę lub w jego imieniu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA del. Danuta Oleś (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Rz 719/11 w sprawach ze skarg M. S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 30 sierpnia 2011 r. nr [...], [...], [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, marzec, kwiecień, maj 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 719/11 oddalił skargi M.S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 30 sierpnia 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, marzec, kwiecień i maj 2005 r.

Zaskarżonymi decyzjami Dyrektor Izby Skarbowej w R. utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z dnia 2 grudnia 2010 r. określające w podatku od towarów i usług za luty, marzec i kwiecień 2005 r. kwotę zwrotu różnicy w podatku od towarów i usług. Ponadto organ odwoławczy uchylił w całości decyzję z dnia 2 grudnia 2010 r. dotyczącą rozliczenia za maj

2005 r. i określił kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu.

Z uzasadnienia decyzji i akt administracyjnych wynika, że w toku kontroli ustalono, że M.S. w dniach 4 i 17 lutego 2005 r. na rzecz K.O.I. wystawiła faktury sprzedaży telefonów komórkowych. Z dokumentów SAD, zawierających adnotację urzędu celnego wynika, że towary te zostały wywiezione poza terytorium Wspólnoty. Dostawę tych towarów strona ujęła w rozliczeniu za kontrolowany okres jako sprzedaż eksportową. Na podstawie danych od władz podatkowych Ukrainy, organ podatkowy ustalił, że K.O.I. nie figurował w rejestrze osób fizycznych "w urzędach skarbowych rejonu" jak też nie był zameldowany pod wskazanym na fakturach adresem. Ustalono również, że przy wskazanej ulicy nie ma budynków mieszkalnych. Wobec tego organ I instancji stwierdził, że transakcji wskazanych w przedstawionych przez skarżącą fakturach nie można uznać za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej "ustawa o VAT").