Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 2528/11

Księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Natomiast za niewadliwe uważa się księgi podatkowe prowadzone zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów. Organ podatkowy nie uznaje za dowód w rozumieniu przepisu § 1 ksiąg podatkowych, które są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy. W przypadku gdy organ podatkowy stwierdzi, że księgi podatkowe są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy, to w protokóle badania ksiąg określa, za jaki okres i w jakiej części nie uznaje ksiąg za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Zbigniew Kmieciak, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 122/11 w sprawie ze skargi L. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 25 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 maja 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę L. L., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K., z dnia 25 listopada 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. decyzją z dnia 4 grudnia 2009r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004r. w kwocie 158.526,00 zł. W uzasadnieniu wskazano, że toku postępowania kontrolnego prowadzonego wobec skarżącego ustalono, że w zeznaniu o wysokości osiągniętego nie wykazał przychodów ze sprzedaży towarów w wysokości 198.657,39 zł, zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 507.222,62 zł, w tym o wartość remanentu na dzień 31 grudnia 2004r. w wysokości 427.795,56 zł. W czasie kontroli podatnik nie okazał kontrolującym podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2004r. i dlatego nie było możliwe sporządzenie protokołu z badania ksiąg o którym mowa w art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.). Do wyliczenia przychodów ze sprzedaży kontrolujący wykorzystał ewidencję sprzedaży prowadzoną dla potrzeb podatku od towarów i usług.