Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. II FSK 232/11

Przyjęcie w ramach wykładni prawa różnicowania skutków upływu terminu z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej w zależności od tego, czy podatnik wpłacił podatek, bądź też tego nie uczynił, prowadziłoby do wykładni sprzecznej z Konstytucją, a głównie z zasadą demokratycznego państwa prawa i wynikającą z niej zasadą równości i sprawiedliwości.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak, Jerzy Płusa, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 24 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Op 565/10 w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 12 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w O. na rzecz Z. B. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1. Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 24 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Op 565/10, w sprawie Z.B., którym Sąd uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. 12 lipca 2010 r. w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r.

2. Kontrola podatkowa za 2003 r. działalności gospodarczej Z.B., opodatkowanej na zasadach ogólnych, wykazała nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów. Stwierdzone nieprawidłowości sprawiły, że organy uznały księgę za nierzetelną i pominięto ją jako dowód w postępowaniu podatkowym i zastosowano metody oszacowania.