Postanowienie NSA z dnia 13 lipca 2012 r., sygn. II OSK 1702/12

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.W. i M.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 893/11 o odrzuceniu skargi D.W. i M.W. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 179/04 postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 893/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tegoż Sądu z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 179/04, złożoną przez D.W. i M.W.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wniesioną skargę o wznowienie opisanego wyżej postępowania sądowego skarżący oparli na podstawie art. 271 pkt 1 i art. 273 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Następnie podniósł, że przedmiotowa skarga podlegała odrzuceniu, albowiem skarżący nie uprawdopodobnili okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do jej wniesienia. Nadto Sąd podkreślił, że okoliczności te nie zostały uprawdopodobnione mimo, że pismem z dnia 13 grudnia 2011 r. skarżący zostali wezwani do podania okoliczności stwierdzających dochowanie terminu. Jednakże okoliczności tych skarżący nie wskazali, poprzestając na podaniu terminu, w którym mieli dowiedzieć się o podstawach wznowienia, czyniąc to bardzo ogólnie. Sąd zauważył również, że skarżący nie wskazali okoliczności, w których dowiedzieli się o "bezprawiu i rzeczywistym fałszowaniu dokumentów", a twierdząc, że do przekonania, iż dokumenty są fałszywe doszli przez ich porównanie z innymi dokumentami, jednakże ani nie załączyli tych "innych dokumentów", ani nawet ich nie skonkretyzowali. Podnosząc zaś jako podstawę skargi przepis art. 271 pkt 1 p.p.s.a., zdaniem Sądu, skarżący w ogóle nie podali kiedy powzięli informacje, na podstawie których sformułowali ten zarzut.