Wyrok NSA z dnia 21 września 2012 r., sygn. II OSK 817/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie NSA Jerzy Stelmasiak del. WSA Robert Sawuła (spr.) Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 2324/10 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 11 stycznia 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 2324/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie oddalił skargę J. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich. Wyrok powyższy został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych po wszczęciu postępowania z urzędu decyzją z [...] maja 2010 r. Nr [...] przywołując w podstawie prawnej art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit c ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 42 z 2002 r., poz. 371, dalej zwana "ustawą o kombatantach") pozbawił J. S. uprawnień kombatanckich nadanych mu decyzją Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Warszawie z tytułu udziału w walkach zbrojnych o utrwalenie władzy ludowej oraz z tytułu służby w Wojsku Polskim w czasie działań wojennych.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy J. S. zarzucił wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o wadliwe ustalenie okoliczności faktycznych i prawnych, stanowiących podstawę orzekania. Podkreślił, że służył w Samodzielnym Batalionie Ochrony w L., a głównym zadaniem tej jednostki było pełnienie służby wartowniczej w celu ochrony różnych obiektów, także miejsc ujawnienia się żołnierzy podziemia w ramach amnestii. Wyeksponował, że w 1996 r. przechodził już weryfikację i wydano mu nową legitymację kombatancką, nadto nie znaleziono dokumentacji, z której wynikać miałby jego osobisty udział w walkach ze zbrojnym podziemiem. Wskazując na dopuszczalną procesowo możliwość złożenia oświadczenia w charakterze strony oraz przywołując rozmaite tezy zaczerpnięte z judykatury odnoszące się do problematyki ustawy o kombatantach, J. S. negował dopuszczalność negatywnej dla niego decyzji podjętej, w jego ocenie, wyłącznie na podstawie pisma Instytutu Pamięci Narodowej.