Wyrok NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. I OSK 349/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) sędzia del. WSA Stanisław Marek Pietras Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 listopada 2010r. sygn. akt II SAB/Kr 118/10 w sprawie ze skargi W. G. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz W. G. kwotę 397 (trzysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 listopada 2010 r., sygn. akt II SAB/Kr 118/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę W. G. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie.

Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

W. G. pismem z dnia 4 sierpnia 2010 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy Kraków-Śródmieście z dnia 20 czerwca 1983 r., sygn. SKO.72/7829/2008/GN orzekającej o przejęciu na własność Państwa nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. S. / S. (obecnie ul. Ś.) wnosząc o wyznaczenie organowi 14 dniowego terminu do załatwienia sprawy. W uzasadnieniu skargi skarżąca podała, iż w dniu 7 maja 1990 r. J. S. (spadkodawczyni W. G.), wniosła odwołanie od decyzji Naczelnika Dzielnicy Kraków-Śródmieście z dnia 20 czerwca 1983 r., wskazując, iż decyzja ta nigdy nie została jej doręczona, a o jej treści dowiedziała się dopiero w dniu 27 kwietnia 1990 r. Jednocześnie w dniu 16 czerwca 1990 r. J. S., złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji. Podniesiono, że pomimo upływu dwudziestu lat, wniosek powyższy nie został rozpoznany albowiem dotychczasowe postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne dotyczyło bezpośrednio bądź pośrednio jedynie odwołania od decyzji o przejęciu. Skarżąca wskazała, że: