Postanowienie NSA z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. II GZ 462/12

Przywrócenie terminu

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt III SA/Gd 370/12 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. przywrócić K. S. termin do wniesienia skargi.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 17 października 2012 r., sygn. akt III SA/Gd 370/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił K. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji.

Sąd pierwszej instancji uznał, że we wniosku o przywrócenie terminu skarżący nie uwiarygodnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Z uzasadnienia wniosku wynikało bowiem, że złożenie skargi po terminie (tj. w dniu 28 kwietnia 2012 r.) wynikało z tego, że skarżący wskazał swojemu pełnomocnikowi błędnie zapamiętaną datę doręczenia mu decyzji organu odwoławczego (30 marca 2012 r. zamiast 27 marca 2012 r.), przy czym omyłka ta miała związek z chorobą skarżącego. Z dołączonego do wniosku o przywrócenie terminu zaświadczenia lekarza psychiatry z dnia [...] października 2012 r. wynika bowiem, że "[...] w okresie od marca do kwietnia z powodu nawrotu objawów j.w. pacjent poddany był ostrej terapii uspokajającej [...]". Zdaniem Sądu, wspomniane zaświadczenie jest na tyle niezrozumiałe, że na jego podstawie nie sposób ustalić okoliczności, które pozwalałyby na przyjęcie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącego. Nie jest czytelne rozpoznanie schorzenia i nie wiadomo, czy w okresie tym skarżący miał w znacznym stopniu wyłączoną świadomość, uniemożliwiającą normalne funkcjonowanie, szczególnie, że pomylenie dat zdarza się osobom zupełnie zdrowym psychicznie. Sąd wskazał ponadto, że z przedłożonego zaświadczenia wynika, że w poradni zdrowia psychicznego skarżący leczy się od lat. Jednakże fakt wieloletniego okresu trwania problemów zdrowia psychicznego tym bardziej czyni nieprawdopodobnym, że uchybienie terminu konkretnej czynności procesowej nastąpiło bez winy skarżącego, skoro jest on czynnym przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie przewozu drogowego. W konsekwencji Sąd pierwszej instancji uznał, że w sprawie nie uprawdopodobniono okoliczności wskazującej na brak winy w uchybieniu terminu, co skutkowało odmową przywrócenia tego terminu na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej powoływana jako "p.p.s.a.").