Postanowienie NSA z dnia 17 października 2012 r., sygn. II GSK 1499/12

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 17 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej O. T.-Ś. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 6 lipca 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 342 /12 w sprawie ze skargi O. T.-Ś. na opinie Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych we W. z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...] i nr [...] w przedmiocie działalności zawodowej w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami postanawia: oddalić skargę kasacyjną NSA/post.1 - postanowienie "ogólne"

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. postanowieniem z [..] lipca 2012 r., sygn. akt [..] odrzucił skargę O. T. na opinie Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych w W. z dnia [..] lipca 2011 r. nr [..] w przedmiocie działalności zawodowej w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że zaskarżone opinie sporządzone przez Stowarzyszenie nie mogą zostać zaliczone w szczególności do czynność czy aktów, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej: p.p.s.a.), bowiem zgodnie z brzmieniem tego przepisu in fine i wypracowanymi przez doktrynę oraz orzecznictwo kryteriami, przepis ten reguluje sytuację, gdy istnieje ścisły i bezpośredni związek między działaniem (zaniechaniem określonego działania) organu administracji a możliwością realizacji uprawnienia (obowiązku) wynikającego z przepisu prawa przez podmiot niepowiązany organizacyjnie z organem podejmującym daną czynność. Ocena prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego określona w art. 157 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm., zwana dalej u.g.n.) nie jest więc zdaniem Sądu aktem administracyjnym będącym władczym działaniem organu administracji, skierowanym na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków prawnych. Ocena ta wynika z faktu przynależności skarżącej do danej organizacji społecznej (tj. rzeczoznawców majątkowych) i jest jedynie ustaleniem czy przyjęte podejście, metoda i technika szacowania zastosowane przez rzeczoznawcę były wadliwe czy też nie. Sąd pierwszej instancji podkreślił, że Stowarzyszeniu Rzeczoznawców Majątkowych przypisany został charakter organizacji zawodowej jedynie dla potrzeb stosowania ustawy o gospodarce nieruchomościami i zasadniczo jest ono tylko organizacją społeczną posiadającą osobowość prawną, zrzeszającą dobrowolnie rzeczoznawców zajmujących się problematyką wyceny nieruchomości i jego zadaniem jest rozwiązywanie problemów środowiska rzeczoznawców majątkowych. Sąd zaznaczył, że w § 6 Statutu Stowarzyszenia (w brzmieniu ustalonym w dniu 18 czerwca 2007 r.) wskazano, że podstawowym celem Stowarzyszenia jest wyrażanie dążeń i osiągnięć środowiska rzeczoznawców majątkowych, dbanie o wizerunek środowiska i zawodu, a także występowanie w ich interesach i potrzebach wobec władz państwowych, samorządowych i organizacji społecznych. Swój podstawowy cel Stowarzyszenie realizuje w szczególności poprzez: (...) 6. Opiniowanie i ocena operatów szacunkowych rzeczoznawców majątkowych pod względem ich rzetelności i realizacji wymogów przewidzianych prawem. A zatem przedmiotowego Stowarzyszenia nie można uznać za organ powołany z mocy prawa do załatwiania spraw indywidualnych z zakresu administracji publicznej. Mając na uwadze, że operaty szacunkowe sporządzane przez rzeczoznawców majątkowych pełnią ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu systemu określania wartości przedmiotu wyceny, Ustawodawca uznał, że należy stworzyć dodatkową możliwość (art. 157 u.g.n.) dokonania oceny prawidłowości tych operatów przez kompetentny podmiot, za jakiego uznał "organizacje zawodowe" zrzeszające osoby zawodowo wykonujące czynności rzeczoznawców majątkowych. Oceny prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego jest zatem uprawnieniem i obowiązkiem danej organizacji zawodowej. Sąd wyraził pogląd, że ponieważ wcześniej taki obowiązek nie ciążył na organach administracji samorządowej czy też rządowej uznać trzeba, że czynność ta należy do zadań własnych organizacji. Dlatego też przy jej realizacji organizacja zawodowa nie jest związana przepisami kodeksu postępowania administracyjnego (z wyjątkiem instytucji wyłączenia uregulowanej w art. 24 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).