Wyrok NSA z dnia 26 września 2012 r., sygn. I GSK 1579/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz (spr.) Sędziowie NSA Urszula Raczkiewicz del. WSA Jacek Czaja Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 26 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K.Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 2306/10 w sprawie ze skargi K. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe, określenia kwoty cła oraz podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 września 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 2306/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę K. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej. Zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] kwietnia 2010 r., którą odmówiono skarżącej uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2006 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] z dnia [...] grudnia 2005 r. w przedmiocie uznania za nieprawidłowe zgłoszenia celnego z dnia [...] października 2001 r. [...].

Sąd I instancji uznał za trafne stanowisko organu administracji, że brak było podstaw do uchylenia w trybie art. 2651 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, ze zm.) ostatecznych decyzji wymiarowych z dnia 28 listopada 2006 r. i z dnia 30 grudnia 2005 r. W toku postępowania administracyjnego strona nie wykazała na tyle interesu publicznego ani swojego "ważnego interesu", który uzasadniałby wzruszenie decyzji ostatecznej.

Zdaniem Sądu I instancji, skoro postępowanie w przedmiocie uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej w trybie wskazanym w art. 2651 Kodeksu celnego jest jednym z postępowań szczególnych, regulujących wzruszenie decyzji ostatecznej (trybem nadzwyczajnym), to przedmiotem oceny w takim postępowaniu jest wyłącznie zaistnienie przesłanek wskazanych w tym przepisie, a nie kwestia merytorycznego badania słuszności lub prawidłowości decyzji ostatecznej i powstałej w wyniku jej wydania sytuacji prawnej. Przesłanki uzasadniającej wzruszenie decyzji ostatecznej nie stanowią zatem zarzuty dotyczące decyzji wymiarowej, ani okoliczność, że ostateczna decyzja wymiarowa nie była poddana kontroli sądu administracyjnego. Sąd wskazał, że strona zaskarżyła decyzję wymiarową do sądu, ale jej skarga została odrzucona z przyczyn formalnych, zaś skarżąca zrezygnowała z kontroli instancyjnej postanowienia odrzucającego wspomnianą skargę.