Wyrok NSA z dnia 9 października 2012 r., sygn. I GSK 1735/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia del. WSA Jacek Czaja (spr.) Protokolant Patrycja Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 9 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej V. H. P. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 332/11 w sprawie ze skargi V. H. P. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty i zwrotu podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 września 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 332/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę V. H. P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...], w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym. Zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...], którą odmówiono skarżącej spółce stwierdzenia nadpłaty i zwrotu nadpłaty w podatku akcyzowym za listopad 2007 r. w wysokości [...] zł.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów podatkowych, które stwierdziły, że w dniu [...] kwietnia 2009 r. skarżąca spółka, prowadząca działalność w zakresie m.in. wytwarzania oraz sprzedaży energii elektrycznej, złożyła do organu I instancji wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym m.in. za listopad 2007 r. w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 lutego 2009 r. w sprawie C-475/07. Spółka wskazała, że jako producent energii elektrycznej uiszczała podatek akcyzowy w związku z każdą transakcją sprzedaży wytworzonej energii (poza energią wytworzoną ze źródeł odnawialnych), na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257, ze zm.; dalej cytowana jako "u.p.a."). Zdaniem spółki, uiszczony przez nią podatek akcyzowy stanowi podlegającą zwrotowi nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.; dalej określana również jako "O.p."), bowiem w powołanym wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że w okresie od stycznia 2006 r. do marca 2009 r. polskie przepisy nakazujące producentom energii zapłatę akcyzy już na etapie jej sprzedaży (a nie dopiero przy dostawie przez dystrybutora/redystrybutora) były sprzeczne z wymogami określonymi w art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady nr 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. WE nr L 283 z dnia 31 października 2003 r., str. 51; dalej powoływana jako "dyrektywa energetyczna"). Organy podatkowe nie podzieliły jednak stanowiska wnioskodawcy. Uznały bowiem, że dokonanie zwrotu akcyzy prowadziłoby do bezpodstawnego wzbogacenia producenta energii elektrycznej, ponieważ to nie on poniósł ciężar ekonomiczny zapłaty tego podatku. Spółka - ustalając zasady rozliczeń finansowych z kontrahentami - przerzuciła bowiem ciężar podatkowy w podatku akcyzowym na nabywcę energii elektrycznej poprzez uwzględnienie akcyzy w cenie sprzedaży. Organy stwierdziły ponadto, że zdejmując z producenta energii elektrycznej obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym należałoby obciążyć nim dystrybutora lub redystrybutora, zaś polskie przepisy akcyzowe do 28 lutego 2009 r. nie przewidywały takiej możliwości. Ewentualny zwrot pobranej akcyzy skutkowałby zatem tym, że od 1 stycznia 2006 r. energia elektryczna wyprodukowana przez podmioty, którym zwrócono podatek nie byłaby w Polsce opodatkowana podatkiem akcyzowym, co byłoby niezgodne z założeniami wspólnego rynku i przepisami unijnymi.