Wyrok NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. I GSK 717/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Marzenna Zielińska Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. P. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. W. z dnia 9 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Go 20/11 w sprawie ze skargi R. P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rz. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R. P. Spółki z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Rz. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Go 20/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. W. oddalił skargę R. P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rz. z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd I instancji podzielił stanowisko organów celnych, że importowane przez skarżącą Spółkę samochody, zadeklarowane jako samochody ciężarowe, należało zakwalifikować do kategorii samochodów osobowych co oznaczało, że stanowiły one towar akcyzowy i ich import rodził obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym oraz konieczność określenia wyższego od zadeklarowanego przez stronę zobowiązania w podatku od towarów i usług.

Sąd dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Celnej w Rz., w pierwszej kolejności wskazał, że wydana ona została w następstwie uchylenia decyzji tego organu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. W. wyrokiem z dnia 23 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Go 939/05. Wyrok ten zawierał wskazania dla organu odnośnie konieczności ponownej oceny charakteru importowanych pojazdów i prawno - podatkowej kwalifikacji ich importu z uwzględnieniem świadectw homologacji określających samochody jako ciężarowe oraz bez automatycznego zastosowania transpozycji określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 1995 r. w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie towarów. Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż Dyrektor Izby Celnej w Rz. prawidłowo odczytał wiążące go wnioski wynikające ze wskazań zwartych w wymienionym wyroku i zastosował się do nich w sposób nienaruszający art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Zadaniem organu było zatem zbadanie czy importowane samochody stanowiły pojazdy klasyfikowane w Systematycznym Wykazie Wyrobów jako samochody ciężarowe (kod 1024), których import nie rodził obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym, czy też samochody te stanowiły pojazdy ujęte w tym wykazie jako osobowe (kod 1021-1022) stanowiące towary akcyzowe, wymienione w załączniku Nr 6 do ustaw o VAT. Za zasadne Sąd uznał wątpliwości organu co do konkluzji płynących z przedstawionych przez Spółkę świadectw homologacji, albowiem przedmiotem importu były samochody z wyglądu identyczne z osobowymi, w których wbudowano kratkę odgradzającą bagażnik od przestrzeni pasażerskiej. Świadectwo zaś uznawało je za samosądy ciężarowe. Uzasadniało to konieczność przeprowadzenia dowodu, który pozwoliłby na kategoryczną weryfikację treści przedłożonych świadectw. W tym zakresie Sąd nie stwierdził naruszenia art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd w wyroku z 23 marca 2006 r. nie sformułował bowiem kategorycznej oceny dotyczącej właściwej klasyfikacji importowanych przez Skarżącą samochodów. Wskazał natomiast, że organ będąc związany treścią tego dokumentu nie mógł go pominąć lub kwestionować nie przeprowadzając przeciwdowodu odnośnie prawdziwości treści zawartych w nim informacji w trybie art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej. Zasadnie, wobec powyższego, organ przeprowadził dowód z opinii biegłego. Wydana w sprawie opinia oraz opinia uzupełniająca zawierały zdaniem Sądu I instancji wyczerpujące, jasne oraz przekonywujące odpowiedzi na pytania postawione przez organ. Nie zawierały one również sprzeczności. Biegły stwierdził, biorąc pod uwagę obowiązujące prawne kryteria techniczne, że importowane samochody zaprojektowane jako samochody osobowe nie zmieniły swego charakteru przez zamontowanie kratki (przegrody). Przeróbka taka w znaczeniu technicznym nie czyniła z pojazdu samochodu ciężarowego przeznaczonego do przewożenia ładunków. Nie powodowała ona trwałej zmiany ilości miejsc siedzących oraz objętości bagażnika czy charakterystycznych cech budowy i wyposażenia. Nie zmieniła się również całkowita dopuszczalna masa pojazdu. Formalny status pojazdów wynikających ze świadectw homologacji, załączników do tych świadectw i protokołów badań homologacyjnych nakazywała uznanie, że importowane pojazdy można uznać za samochody ciężarowe. Biegły zastrzegł jednak, że zmiana ta odbyła się na drodze administracyjnej przez sam montaż kratki. Zamian tym samym nastąpiła bez zmiany typu pojazdu oraz bez wprowadzenia zmian konstrukcyjnych. Cechy relewantne pojazdów wynikające z Polskiej Normy nakazywały uznać sprowadzone samochody za samochody osobowe. Sąd I instancji wskazał, że opinia biegłego miała służyć wyjaśnieniu charakteru pojazdów w znaczeniu technicznym nie zaś potwierdzać ich statusu formalny na gruncie przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Miała wyjaśnić wątpliwości co do cech i faktycznego przeznaczenia importowanych pojazdów w celu zweryfikowania ich klasyfikacji na gruncie Systematycznego Wykazu Wyrobów. Sąd pierwszej instancji wskazał, że skuteczne obalenie wniosków, w trybie art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej, płynących ze świadectw homologacji przez stwierdzenie, że samochody, których świadectwa te dotyczyły, w istocie nie stanowiły samochodów ciężarowych, a dokumenty ich dotyczące nie odzwierciedlały rzeczywistego stanu rzeczy otwierało drogę do ponownego przypisania pojazdów do właściwego grupowania klasyfikacji statystycznej. Na podstawie klasyfikacji statystycznej, której użycie wynikało z art. 4 pkt 1 oraz art. 54 ustawy o VAT, możliwe było bowiem ustalanie wysokości opodatkowania podatkiem akcyzowym pojazdów sprowadzonych w 1999 roku.