Wyrok NSA z dnia 20 września 2012 r., sygn. II FSK 435/11

Naruszenie prawa materialnego może być skutecznie uznane za podstawę skargi kasacyjnej przy bezspornym stanie faktycznym sprawy pozwalającym na zastosowanie do niego odpowiedniej normy prawa materialnego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Po 524/10 w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 7 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1. Wyrokiem z 4 listopada 2010 r., I SA/Po 524/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę K. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 7 maja 2010 r. w przedmiocie umorzenia zaległości z tytułu podatku od spadków i darowizn.

2. Wnioskami z 3 oraz 15 grudnia 2008 r. podatniczka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego P. w sprawie umorzenia zaległości w podatku od spadku w kwocie 16.909,00 zł. W uzasadnieniu podała, że ma bardzo trudną sytuację finansową i jest spadkobiercą w I grupie podatkowej, która jest zwolniona z podatku, natomiast podatek został jej wymierzony w związku z opóźnionym nadesłaniem przez sąd postanowienia o nabyciu praw do spadku i przekroczeniem miesięcznego terminu do złożenia zeznania podatkowego. Organ decyzją z 20 lutego 2009 r. odmówił umorzenia zaległości podatkowej.

3. Pismem z 3 listopada 2009 r. K. M. wystąpiła z ponownym wnioskiem o umorzenie lub rozłożenie na raty zaległości podatkowej uzasadniając go trudną sytuacją finansową i materialną rodziny, wysokimi kosztami utrzymania, a także koniecznością spłaty długoterminowego kredytu bankowego zaciągniętego na zakup domu i wydatkami na naukę syna, jak również brakiem wolnych środków finansowych.