Wyrok NSA z dnia 13 września 2012 r., sygn. II FSK 292/11

Przesądzenie we wcześniejszym prawomocnym wyroku określonej kwestii wyklucza możliwość późniejszego jej badania, a podmioty stosujące prawo są faktem i treścią prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego związane, co implikuje w sposób bezwzględny wzięcie tego pod uwagę w wydawanych przez nie rozstrzygnięciach.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), WSA del. Lidia Ciechomska-Florek, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 października 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 508/10 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 13 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę K.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 13 lipca 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.

Stan sprawy Sąd przedstawił następująco:

Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. decyzją z dnia 22 października 2009 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 29.087 zł, ustalając, że w złożonym zeznaniu podatkowym zawyżył on koszty uzyskania przychodów, bezzasadnie zaliczając do nich wydatki w łącznej kwocie 52.740 zł, wynikające z faktur dokumentujących zakup oleju napędowego od A., które to dokumenty nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych. Na podstawie włączonych do materiału dowodowego protokołów przesłuchań A.G. ustalono, że za namową swego pracodawcy - J.S. - założyła ona na własne nazwisko działalność gospodarczą pod nazwą A. z siedzibą w P., faktycznie jednak żadnej działalności nie prowadziła, zajmując się jedynie wystawianiem i podpisywaniem faktur oraz dokonywaniem przelewów z konta. Działalność w zakresie obrotu paliwami prowadził faktycznie, na swój rachunek, J.S., natomiast A.G. otrzymywała wynagrodzenie za firmowanie tej działalności. Fakty te zostały potwierdzone zeznaniami J.S., B.B. oraz J.G..