Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2012 r., sygn. II FSK 234/11

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy finansowej (Dz.U. z 2007 r., Nr 59, poz. 406 ze zm.) zaświadczenie potwierdza ściśle określone stany faktyczno-prane. W rozpoznawanej sprawie podatnik poniósł wydatek w dniu 10 listopada 2009 r., a to oznacza, że wniosek z dnia 24 listopada 2009 r. o wydanie zaświadczenia o udzielenie pomocy de minimis, został złożony z zachowaniem terminu, o którym mowa § 9 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędziowie: NSA Bogusław Dauter, NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 441/10 w sprawie ze skargi "E." J. i B. sp. k. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 2 kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w S. na rzecz "E." J. i B. sp. k. z siedzibą w W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 października 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny sygn. akt I SA/Sz 441/10 w sprawie ze skargi "E." J. i B. s.k. w W. uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 2 kwietnia 2010 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.