Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. I FSK 1313/11

Nie można z góry zakładać, iż każde naruszenie art. 200 § 1 O.p. może wywrzeć istotny wpływ na wynik sprawy. Przeciwnie, niekiedy ewentualność wpływu naruszenia powołanego wyżej przepisu można wręcz wykluczyć w związku z czym w każdej sprawie Sąd indywidualnie ma obowiązek zbadać, czy naruszenie art. 200 § 1 O.p. mogło mieć wpływ na jej wynik.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lutego 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 2527/10 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2527/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 września 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu sprawy wynikało, że decyzją z dnia 16 czerwca 2010 r. organ I instancji odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 19 grudnia 2008 r. określającej skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za wrzesień 2003 r. Jako przesłankę stwierdzenia nieważności podano przepis art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), tj. rażące naruszenie:

- art. 123 i art. 200 Ordynacji podatkowej poprzez pozbawienie strony czynnego udziału w postępowaniu podatkowym polegające na wydaniu decyzji przed upływem 7 - dniowego terminu do zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym,

- art. 180, art. 187 i art. 188 Ordynacji podatkowej poprzez nieustosunkowanie się w wydanej decyzji do zgłoszonych dowodów, w tym w szczególności dotyczących przesłuchania świadków oraz dokumentów, co w konsekwencji doprowadziło do pominięcia tychże dowodów.