Wyrok NSA z dnia 9 maja 2012 r., sygn. II FSK 2343/10

Pojęcie "czynności", o których mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 u.p.d.o.f. oznacza zachowania, które w ogóle nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, jako świadczenie strony tej czynności. Przedmiotem prawnie skutecznej umowy nie mogą być zachowania, które ze swojej istoty są sprzeczne zasadami współżycia społecznego i w konsekwencji nie mogą być określone w treści ważnej i wywołującej zamierzone skutki umowy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędziowie NSA Jan Rudowski, NSA Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Op 149/10 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 29 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 lipca 2010r., w sprawie sygn. akt I SA/Op 149/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę D. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 29 grudnia 2009 roku określającą podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym ustalonym w toku postępowania podatkowego i przyjętym przez sąd I instancji.

W złożonym w dniu 23 czerwca 2002r. w Urzędzie Skarbowym w G. rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2002r. D. S. wykazał przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie 65.210 zł., koszty uzyskania przychodów w wysokości 35.825 zł, dochód w wysokości 29.384 zł oraz należny podatek w kwocie 5.064 zł.

W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego organ I instancji ustalił, iż w 2002 r. podatnik nie prowadził działalności rolniczej w rozmiarze prze siebie zadeklarowanym, do której zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się przepisów tej ustawy. W 2002 roku podatnik dzierżawił grunty rolne o powierzchni 155 ha położone we wsi K. P., w tym 143ha gruntów ornych, pozostałe grunty nabyte przez podatnika w listopadzie oraz grudniu 2002 roku z uwagi na termin ich nabycia, nie mogły zostać wykorzystane w tym roku do produkcji rolniczej. Podatnik wystąpił do Agencji Rynku Rolnego o wypłatę dopłat do zbóż ze zbiorów w 2002r i wykazał, że łączna powierzchnia obsiana pszenicą w gospodarstwie rolnym wyniosła 155 ha oraz załączył 9 faktur VAT RR wystawionych przez Z. s.c. w G. (dalej Z.), dokumentujących wyprodukowanie 928 ton pszenicy konsumpcyjnej i jej sprzedaż na rzecz Z. w G. na łączną kwotę 420.986 zł. brutto. W wyniku czynności sprawdzających przeprowadzonych w Z. w G. ustalono, iż w 2002r. podatnik dokonał również dostawy 178 ton jęczmienia browarnego o wartości 89.440 brutto, 90 ton rzepaku o wartości 78.387 zł brutto i 847 ton kukurydzy na kwotę 252.008 zł brutto. W oparciu o średnią wydajność upraw pszenicy, rzepaku i kukurydzy określoną w danych statystycznych Urzędu Miasta w G. osiąganą przez rolników w 2002r. na obszarze gminy dla średniej klasy gruntu lIla ustalono, że dla wyprodukowania ilości zboża, tj. pszenicy, kukurydzy i rzepaku (pominięto jęczmień browarny ze względu na brak danych dotyczących wydajności) zadeklarowanej do skupu strona musiałaby posiadać łącznie około 395 ha gruntów ornych klasy lIla, w tym do wyprodukowania 928 ton pszenicy - 216 ha. W gospodarstwie podatnika grunty orne klasy lIla stanowiły zaledwie ok. 4% (6,08 ha) posiadanych gruntów ornych.