Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 2094/10

Trafne jest stanowisko odnośnie interpretacji art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o PIT w myśl, którego przychodem z działalności gospodarczej są również kwoty stanowiące równowartości umorzonych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Teza od Redakcji

Dnia 24 kwietnia 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie: NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), NSA del. Teresa Porczyńska, Protokolant Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 882/09 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 maja 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach sygn. akt I SA/Gl 882/09 oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 sierpnia 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że podatnik prowadził działalność gospodarczą w ramach [...] "R.". Podatnik zawiadomił urząd skarbowy, że podatek będzie opłacał według stawki liniowej wynoszącej 19 %. W 2007 r. skarżący dokonał sprzedaży części nieruchomości zabudowanych, które zostały nabyte wraz z małżonką B. K..

Dyrektor Izby Skarbowej zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia 22 kwietnia 2009 r. określającą skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 164.098 zł. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zbyte w 2007 r. nieruchomości ujęte były w ewidencji środków trwałych firmy Z.P.O.W. "R.", były amortyzowane od całej wartości, a w momencie sprzedaży niezamortyzowana wartość od całego środka trwałego została zaliczona w koszty uzyskania przychodów. Ponadto wskazano, iż z treści umów sprzedaży zawartych w formie aktów notarialnych wynika, że w dniu 10 maja 2007 r. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, mocą której rozszerzyli wspólność ustawową małżeńską na jakikolwiek majątek nieruchomy położony na terenie miasta C., nabyty przez któregokolwiek z nich pod tytułem odpłatnym w trakcie trwania związku małżeńskiego i że w dacie zakupu zbywanych nieruchomości byli małżeństwem, w wyniku czego byli oni właścicielami tych nieruchomości na zasadach wspólności majątkowej. Podkreślono, że w chwili sprzedaży nieruchomości, tj. w dniach 10 maja 2007 r., 14 maja 2007 r. i 20 grudnia 2007 r. zbywane nieruchomości stanowiły współwłasność łączną małżonków. Organ odwoławczy stwierdził, iż pomimo współwłasności przychód ze sprzedaży nieruchomości nie może być opodatkowany u drugiego małżonka, ponieważ stanowi przychód z działalności gospodarczej, a drugi małżonek działalności gospodarczej nie prowadził. Zaakcentowano w związku z tym, iż przychód uzyskany z tytułu w/w umów sprzedaży nieruchomości jest przychodem skarżącego z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast po stronie małżonki skarżącego przychód do opodatkowania nie wystąpił.