Wyrok NSA z dnia 16 maja 2012 r., sygn. I FSK 1083/11
Podmiot wykonujący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług może do tej działalności wykorzystywać majątek prywatny, który wcześniej został nabyty w celach innych niż gospodarcze.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś (sprawozdawca), Protokolant Tomasz Grzybowski, po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 929/10 w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 29 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja 2005 r. oraz od lipca do grudnia 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 3.600 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi kasacyjnej wniesionej przez V. B. jest wyrok z dnia 24 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Po 929/10, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił jej skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 29 października 2010 r. wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z dnia 21 maja 2010 r. określił V. B. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja 2005 r. oraz od lipca do grudnia 2005 r. w łącznej kwocie 191.649 zł.
Podstawą rozstrzygnięcia było ustalenie, że w 2005 r. skarżąca kontynuowała rozpoczętą w 2003 r. sprzedaż niezabudowanych nieruchomości położonych w L. oraz P. co stanowiło działalność gospodarczą prowadzoną w celu osiągnięcia dochodu i wykonywaną w sposób ciągły.
Po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez stronę Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia 29 października 2010 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.