Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 1911/10

Regulacja prawna art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, która zalicza się niewątpliwie do materialnego prawa podatkowego, nie stanowi podstawy procesowej podstawy ustaleń i ocen organów podatkowych, a tylko punkt odniesienia późniejszej subsumcji odtworzonego już stanu faktycznego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), WSA del. Stefan Kowalczyk, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 857/09 w sprawie ze skargi K. B. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 23 marca 2009 r. nr [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 857/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi K. B. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 23 marca 2009 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiące od czerwca do listopada 2003 r.