Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. I FSK 313/11

Odpowiedź na pytanie czy dany podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do konkretnych okoliczności faktycznych danej sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA del. Danuta Oleś, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 października 2010 r. sygn. akt III SA/Gl 919/10 w sprawie ze skargi S. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 21 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 919/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę S. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 21 grudnia 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2007 r.

1.2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że określenie skarżącemu zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług było wynikiem postępowania wszczętego w rezultacie wniosku strony o stwierdzenie nadpłaty - zdaniem organów ze względu na to, iż przedmiotem dostaw skarżącego były działki przeznaczone pod zabudowę, uiszczony przez niego podatek był należny.

1.3. W ocenie Sądu pierwszej instancji prawidłowe było stanowisko organów, że kwota zapłaconego podatku nie była kwotą zapłaconą nienależnie, gdyż organy zasadnie uznały, że dostawa działek budowlanych niezabudowanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wojewódzki Sąd Administracyjny zaznaczył, że bezsporne są okoliczności dotyczące nabycia oraz przekształcenia przez skarżącego nieruchomości, w tym: nabycie przez skarżącego (na współwłasność) nieruchomości stanowiącej grunty orne, obejmującej działkę, która w planie zagospodarowania przestrzennego stanowiła teren upraw polowych oraz teren łąk i pastwisk; podzielenie tej nieruchomości na podstawie decyzji z 7 grudnia 2004 r. na działki przeznaczone pod zabudowę zagrodową nową oraz na działki przeznaczone na wewnętrzne drogi dojazdowe do tych działek; sprzedaż przez skarżącego i drugiego ze współwłaścicieli działek (udziałów w działkach) wcześniej wydzielonych z pierwotnie nabytej działki. Bezspornym jest, że zakupu działki rolniczej w 2003 r. dokonano z zamiarem lokaty kapitału, a tak nabyta nieruchomość została następnie podzielona na 127 działek. W latach 2005-2007 sprzedano 35 działek, a pozostałe były przeznaczone do sprzedaży. W ocenie Sądu pierwszej instancji okoliczności te jednoznacznie wskazują na to, że nabycie przez skarżącego nieruchomości w 2003 r. nastąpiło w celach handlowych (lokata kapitału), a nie na własne potrzeby.