Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1408/10

Tylko odpisy dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m stanowiąc odpisy amortyzacyjne w ujęciu podatkowym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędziowie: NSA Zbigniew Kmieciak, NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Protokolant Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "W." sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1374/09 w sprawie ze skargi "W." Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 9 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 9 czerwca 2009 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r.

2. Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego w zakresie rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z 22 marca 2005 r. określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w kwocie 402.221,00zł. Powyższa decyzja została uchylona decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 28 czerwca 2005 r. Natomiast decyzją z 22 maja 2006r. Dyrektor UKS ponownie określił zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 rok w kwocie 398.472,00 zł. W wyniku złożonego przez stronę odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z 11 września 2006 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Od tej decyzji Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z 25 czerwca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3800/06 uchylił zaskarżoną decyzję. WSA uwzględnił zarzuty Spółki w zakresie nieprawidłowego ustalenia wartości świadczenia z tytułu bezpłatnego używania nieruchomości na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Sąd uznał za konieczne zebranie i ocenienie materiału dowodowego w zakresie amortyzacji środków trwałych i nieplanowanych odpisów amortyzacyjnych. W ocenie WSA w zakresie otrzymanych środków pieniężnych w wysokości 182,500 zł, organy prawidłowo ustaliły, że przelane na konto Spółki kwoty nie są wierzytelnościami S. wobec W.K. Zaznaczono, że Spółka otrzymane pieniądze od tej firmy zatrzymała i rozporządziła w ten sposób, że przekazała je jako należne dla swojego pracownika, czyli uznała jako własne. Z tego powodu, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz.654 ze zm., dalej u.p.d.o.p.) przekazana w 2002 r. kwota 182.500 zł, zdaniem sądu stanowiła przychód Spółki.