Wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. II OSK 985/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) Protokolant Daniel Zdzieszyński po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Ol 1003/10 w sprawie ze skargi D. D. na decyzję Warmińsko-Mazurskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 15 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Ol 1003/10, oddalił skargę D. D. na decyzję Warmińsko-Mazurskiego Państwowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2010 r., nr HP.4401-11/10/09/10, w przedmiocie choroby zawodowej.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Olsztynie decyzją z dnia [...] października 2009 r., po rozpoznaniu zgłoszenia choroby zawodowej, nie stwierdził u D. D. przewlekłej choroby zawodowej układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy.

W uzasadnieniu wskazano, iż Poradnia Chorób Zawodowych przy Wojewódzkim Zespole Medycyny Przemysłowej w Olsztynie na podstawie analizy całości zebranej dokumentacji medycznej oraz w oparciu o wyniki przeprowadzonych badań konsultacyjnych (neurologicznych, ortopedycznych) i badań dodatkowych rozpoznała chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię, śladowy zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego oraz zawroty głowy (w wywiadzie). Jednakże rozpoznane schorzenia nie znajdują się w obowiązującym wykazie chorób zawodowych, a charakter pracy jaką wykonywała D. D. nie stwarzał ryzyka powstania przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy.

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Olsztynie decyzją z dnia 18 listopada 2009 r., po rozpatrzeniu odwołania D. D., utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie organu pierwszej instancji.