Wyrok NSA z dnia 26 sierpnia 2011 r., sygn. II OSK 1246/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędziowie sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del NSA Zofia Flasińska Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1333/09 w sprawie ze skargi D. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1333/09 oddalił skargę D. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Komendant Stołeczny Policji, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 i art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2004 r. nr 52, poz. 525 z późn. zm.) w dniu [...] maja 2009 r. wydał decyzję nr [...], którą cofnął D. M. pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, iż cofnięcie przedmiotowego zezwolenia nastąpiło w związku ze skazaniem wyżej wymienionego za popełnienie występku, określonego w art. 263 § 2 k.k., tj. posiadanie bez wymaganego zezwolenia lufy o nr [...] do sztucera, nie będącą lufą oryginalną. W ocenie organu, ww. stał się osobą niewiarygodną, a wobec takich osób organy Policji stosują rygorystyczną politykę w zakresie pozwolenia na broń. Nie jest korzystne dla interesu społecznego, aby posiadacze tak szczególnego - o reglamentowanym dostępie - prawa, jak możliwość dysponowania bronią palną, mogli to prawo zachować w sytuacji, gdy nie respektują porządku prawnego.

D. M., od powyższej decyzji wniósł odwołanie do Komendanta Głównego Policji, w którym podniósł, iż skazanie go nie rodzi obawy, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Stwierdził przy tym, że jego dotychczasowa pozytywna postawa, jako myśliwego uzasadnia przypuszczenie, że nadal będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie użyje posiadanej broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego.