Wyrok NSA z dnia 12 maja 2011 r., sygn. I GSK 253/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Marzenna Zielińska Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rz. z dnia 14 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 821/09 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] kwietnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie określenia kwoty długu celnego po wznowieniu postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasadza od S. S. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w P. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 stycznia 2010 r. o sygnaturze I SA/Rz 821/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rz. oddalił skargę S. S. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rz. z dnia 19 listopada 2004 r. o sygnaturze SA/Rz 849/03 oddalającego skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] kwietnia 2003 r. o nr [...] w przedmiocie powstania długu celnego.

Sąd I instancji przyjął, że powołana przez skarżącego S. S. przesłanka wznowienia określona w art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a więc wykrycie środków dowodowych (w postaci dokumentów, których treść powinna skutkować ustaleniem nowych okoliczności faktycznych, a nie były znane przez Sąd w dacie orzekania), nie zawiera danych, które pozwalałyby na potraktowanie ich jako mogących mieć wpływ na treść orzeczenia. Chodzi o pisma z 4, 7, 10, 21, 24 sierpnia 1998 r., 31 sierpnia 1999 r., 3 września 1999 r. dotyczące wyjaśniania między komórkami organu I instancji - czy towar istotnie został wywieziony na Ukrainę i jaka była rzeczywista treść zapisów w rubrykach zgłoszeń celnych co do terminu wywozu i urzędu celnego wywozu, pisma z listopada i grudnia 1999 r. pomiędzy Naczelnikiem Działu Postępowań Celnych a Dyrektorem Urzędu Celnego w P. co do prawidłowości w przedmiocie wyegzekwowania należności orzeczonych i objęciu odpowiedzialnością Agencji Celnej "O.", a także wykorzystanie złożonego zabezpieczenia, pisma procesowe, karty zgłoszeń celnych, gwarancje ubezpieczeniowe. Odwołanie się do nich wskazywało na błędy popełnione przez funkcjonariuszy celnych na etapie trwania procedury tranzytu a następnie na etapie realizacji uzyskania zapłaty należności celnych zwłaszcza w przedmiocie odpowiedzialności Agencji Celnej "O.".