Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. II GSK 1159/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Pietrasz Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 marca 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 2214/09 w sprawie ze skargi W. W. Ż. P. Spółki z o.o. Spółki komandytowo-akcyjnej w G. na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia [...] października 2009 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za utrudnianie organowi przeprowadzenia kontroli 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od W. W. Ż. P. Spółki z o.o. Spółki komandytowo-akcyjnej w G. na rzecz Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych 1077 (tysiąc siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem objętym skargą kasacyjną Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uchylił zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] sierpnia 2009 r., stwierdził, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu i zasądził od organu na rzecz Skarżącej zwrot kosztów postępowania.

Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia faktyczne.

Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych w P. decyzją z dnia 28 sierpnia 2009 r. wymierzył W. W. Ż. P. sp. z o.o. S.K.A. w G. (dalej zwanej P.) na podstawie art.; 40a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. nr 187 poz. 1577 z 2005 r. ze zm.; dalej - ustawa o jakości), karę pieniężną za utrudnianie czynności kontrolnych poprzez odmowę udostępnienia żądanej przez inspektorów dokumentacji tj. niezbędnych dla celów kontroli receptur na produkty objęte kontrolą. Ustalając wysokość kary pieniężnej organ I instancji ocenił, stosownie do przepisu art. 40 a ust. 5 cyt. ustawy, stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia i dotychczasową działalność kontrolowanego podmiotu na rynku oraz wysokość jego obrotów.