Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2011 r., sygn. I GSK 49/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia del. WSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia NSA Zofia Przegalińska Protokolant Małgorzata Olejowska po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej D. T. P. Spółka z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. W. z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I SA/Go 371/09 w sprawie ze skargi D. T. P. Spółka z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za prawidłowe 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od D. T. P. Spółki z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w R. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt I SA/Go 371/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. W. oddalił skargę D. T. P. spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] maja 2009 r., nr [...], w przedmiocie wartości celnej towaru.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd stwierdził, że skarżąca dokonała zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym towaru w postaci nowego ciągnika drogowego do ciągnięcia naczep marki D., deklarując wartość celną towaru na podstawie danych wynikających z faktur importowych załączonych do zgłoszenia.

Wnioskiem z dnia [...] maja 2002 r. spółka wystąpiła o uznanie wyżej wymienionego zgłoszenia celnego za nieprawidłowe. Powołała się na okoliczność, że zadeklarowana wartość towaru uległa zmianie ze względu na istnienie porozumienia między nią a firmą D. T. N.V. z Holandii, ustalającego wzajemną politykę cenową na rok 2001, zgodnie z którym określona w złotych polskich wartość importowanego towaru była równowartością kwoty wyrażonej w euro przy zastosowaniu jednakowego kursu przeliczeniowego dla wszystkich dostaw (4,62112 zł za 1 EUR). Producent miał obciążać importera za pojazdy sprzedane importerowi w złotych polskich według wartości ustalonej przy zastosowaniu wyżej wymienionego stałego kursu przeliczeniowego, a w grudniu 2001 r. miał dokonać dostosowania ceny sprzedaży z rzeczywistym kursem przeliczeniowym złotych polskich do EUR, obowiązującym w dniu każdej dostawy. Z uwagi na fakt, iż rzeczywisty poziom kursów złotego wobec EUR w 2001 r. był niższy od kursu planowanego w chwili podpisania porozumienia, noty otrzymane przez spółkę były więc notami uznaniowymi, dokumentującymi kwoty nadpłacone przez skarżącą wobec dostawcy. W konsekwencji deklarowana przez skarżącą w dniu importu wartość transakcyjna była wyższa niż faktycznie zapłacona.