Wyrok NSA z dnia 19 października 2011 r., sygn. I FSK 1470/10

Nawet w przypadku braku przepisu § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), podatek z fikcyjnej faktury nie może podlegać odliczeniu, co wynika z istoty podatku od towarów i usług wynikającej z ustawy o podatku od towarów i usług". Tym samym zarzut niekonstytucyjności § 48 ust 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia o VAT należy uznać za całkowicie chybiony.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia WSA del. Inga Gołowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 232/10 w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 28 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za listopad 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1.Wyrokiem z 23 czerwca 2010r. sygn. akt: I SA/Łd 232/10Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Z.Ć. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z 28 grudnia 2009r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za listopad 2003r.

1.2.Sąd I instancji podał, że decyzją z 10 grudnia 2008r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w T., na podstawie m.in. art. 21§1 pkt 1 i §3 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej-O.p.), art. 4 pkt 10, art. 10 ust. 2, art. 13a ust. 1 i art. 19 ust. 2 ustawy z 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. dalej-ustawa VAT), a także §48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), określił Z.Ć. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2003r. w wysokości 17.546,00 zł. Organ pierwszej instancji ustalił, że podatniczka odliczyła w ww. okresie podatek naliczony z faktur VAT wystawionych przez Firmę Handlową J. S. oraz T. sp. z o.o. z/s w K., które to faktury nie dokumentowały rzeczywistego przebiegu transakcji gospodarczych (rzeczywistej sprzedaży). Na podstawie zebranego materiału dowodowego Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił, że zarówno firma J.S., jak i spółka T. nie były właścicielami towaru (oleju napędowego) będącego przedmiotem sprzedaży udokumentowanej kwestionowanymi fakturami. W rzeczywistości dostawy paliwa pochodziły bowiem od A. K., natomiast firma J. S. i spółka T. dokonywały wyłącznie obrotu dokumentami. Powyższe ustalenia organ podatkowy oparł m.in. na zeznaniach K. C., pracownika A., która oświadczyła, że faktury w imieniu J. S. i T. wystawiała na zlecenie A. K. W zakresie ustaleń dotyczących T. organ podatkowy powołał się ponadto na zeznania prezesa A. S. R., który oświadczył, że kontakt z T. nawiązał za pośrednictwem A.K. A.K. podjął się załatwienia wszystkich spraw związanych z dystrybucją i magazynowaniem paliwa i to za jego pośrednictwem następowały wszystkie rozliczenia. Ustalenia dotyczące firmy J. S. organ pierwszej instancji oparł dodatkowo na zeznaniach J.S., który oświadczył m.in., że założył firmę po to tylko by wystawiać faktury i w ten sposób dokumentować obrót gospodarczy. Sam nie wiedział skąd pochodzi paliwo ani komu jest sprzedawane, a za swoją działalność otrzymywał 500,00 zł miesięcznie.