Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. II FSK 2675/10

Wprowadzenie art. 239 a Ordynacji podatkowej sprawiło, że niedopuszczalne jest wykonanie przez organ jakichkolwiek czynności, które wbrew woli podatnika prowadzą do skutku równoważnego z wykonaniem nieostatecznej decyzji. Decyzja taka nie może stanowić podstawy do podjęcia jakichkolwiek czynności zmierzających do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, w tym poprzez dokonanie zaliczenia zwrotu podatku, o którym mowa w art. 59§1 pkt 4 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA del. Beata Cieloch, Protokolant Agata Kołakowska, po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 653/10 w sprawie ze skargi K. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 25 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku na poczet zaległości podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz K. C. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku sygn. akt I SA/Gd 653/10 w sprawie ze skargi K. C. uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 25 maja 2010 r. w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług za sierpień 2009 r. na poczet należności podatkowych oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia 24 lutego 2010 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że stan faktyczny w sprawie nie był między stronami sporny. Wynika z niego, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. postanowieniem z dnia 24 lutego 2010 r. dokonał zaliczenia części zwrotu podatku od towarów i usług z dnia 24 września 2009 r. za sierpień 2009 r. w kwocie 10.360 zł. Podatniczka nie zgadzając się powyższym pismem z dnia 25 marca 2010 r. złożyła zażalenie wnosząc o uchylenie postanowienia organu podatkowego pierwszej instancji i umorzenie postępowania w sprawie. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 25 maja 2010 r. utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej. W postanowieniu organ wskazał, że zakaz wykonania obowiązku wynikającego z nieostatecznej decyzji, której nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności, dotyczy niepodejmowania czynności egzekucyjnych prowadzących do wykonania tej decyzji w sposób przymusowy. Dlatego też przepis art. 239a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) w przypadku występowania na koncie podatnika zaległości podatkowej, bądź bieżącego zobowiązania podatkowego wynikającego z decyzji nieostatecznej, której nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności i jednoczesnym zaistnieniu nadpłaty lub podatku podlegającego zwrotowi, nakazuje organom podatkowym zastosować się do przepisów art. 76 § 1 oraz 76a i art. 76b Ordynacji podatkowa - poprzez dokonanie w tym zakresie stosownego zaliczenia.