Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2011 r., sygn. II FSK 136/10

Skarżący nie miał prawa do odpisów amortyzacyjnych z całego budynku bo budynek ten nie był w całości wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej w 2004 r. Budynek nie był kompletny i zdatny do użytku w chwili przyjęcia do używania a oba te elementy muszą być spełnione łącznie. Kompletność i zdatność do użytkowania dotyczy nie tylko stanu technicznego, ale spełnienia wymogów prawnych a więc w momencie przyjęcia środka trwałego do użytkowania obiekt ten, czy też obiekty, muszą posiadać decyzję o pozwoleniu na użytkowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA del. Lidia Ciechomska - Florek (sprawozdawca), Protokolant Agata Kołakowska, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 września 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 480/09 w sprawie ze skargi P. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 27 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. H. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I. Wyrokiem z dnia 15 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P.R. H. (dalej skarżący), na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 27 marca 2009 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji podał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej w skrócie : p.p.s.a.)

1. Zaskarżony wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym.

Po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego decyzją z 12 grudnia 2008 r. nr ... określono skarżącemu zobowiązanie podatkowe w kwocie 1.337.538, zł w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2004. W trakcie prowadzonego postępowania kontrolnego, organ kontrolny stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 979.578,33 zł w prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej pod firmą "H". Na powyższą kwotę złożyło się zawyżenie odpisów amortyzacyjnych w kwocie 60.243,24 zł od wartości początkowej budynków znajdujących się na nieruchomości położonej w L przy ul. R. Organ kontroli skarbowej uznał, że budynki w momencie wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i rozpoczęcia ich amortyzacji, nie były zdatne do użytku na potrzeby szkoły zgodnie z założeniami i faktycznie w takim zakresie nie były wykorzystywane. Przed zakupem budynków skarżący podjął decyzję o adaptacji ich na potrzeby szkoły podstawowej, a z chwilą nabycia w 2003 r. przystąpił do wykonywania adaptacyjnych robót budowlanych, bez wymaganych dokumentów i zezwoleń. Decyzję o pozwoleniu na użytkowanie otrzymał 3 grudnia 2004 r. Organ kontrolny powołał art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm. dalej w skrócie u.p.d.o.f.), zgodnie z którym amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budynki o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Organ kontrolny podkreślił, ze aby budynek mógł zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych i podlegać amortyzacji, musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. Poprzez sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć możliwość zarówno faktycznego, jak i prawnego użytkowania danego składnika majątkowego. Organ pierwszej instancji powołał też art. 55 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.; dalej w skrócie Pb.), zgodnie z którym przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli na wzniesienie obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę i jest on zaliczany do kategorii V, IX-XII, XX, XXII, XXIV, XXVII, XXVIII i XXX. Budynki szkolne zaliczone zostały do kategorii IX, a zatem przed przystąpieniem do użytkowania przedmiotowego budynku należało uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie. Z tych powodów organ kontrolny nie uznał jako kosztów uzyskania przychodu także: