Wyrok NSA z dnia 10 marca 2011 r., sygn. I FSK 546/10

Podstawową przesłanką zastosowania w sprawie art. 154 P.p.s.a. i wymierzenia organowi podatkowemu grzywny obliczonej zgodnie z § 6 tego przepisu, jest ustalenie, że do dnia wniesienia skargi organ pozostaje w bezczynności po otrzymaniu wyroku uchylającego decyzję organów podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA (del.) Izabela Najda - Ossowska, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Ol 807/09 w sprawie ze skargi W. T. na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w O. w przedmiocie niewykonania wyroku WSA w Olsztynie z dnia 08.03.2007 r., sygn. akt I SA/Ol 93/07 w sprawie podatku od towarów i usług za marzec 2000 r. z żądaniem wymierzenia grzywny w trybie art. 154 § 1 p.p.s.a. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w O. na rzecz W. T. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 13 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Ol 807/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, w sprawie ze skargi W. T. na bezczynność, wymierzył Dyrektorowi Izby Skarbowej w O. grzywnę w wysokości 2500 zł i zasądził na rzecz skarżącego koszty postępowania sądowego.

1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z 25 października 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej w O., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w E. z 7 lipca 2005 r., którą określono skarżącemu podatek od towarów i usług za marzec 2000 r. Wyrokiem z 8 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Ol 93/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, działając na podstawie art. 145 § 1 ust.1 pkt 1 lit c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz.1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), uchylił ww. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej. Sąd uznał, że w postępowaniu podatkowym pominięto istotne okoliczności faktyczne i wskazał, że przy ponownym postępowaniu organy podatkowe powinny wziąć pod uwagę wszystkie dowody mogące mieć znaczenie dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego, w szczególności powinny ocenić, na tle całokształtu zebranego materiału dowodowego, informację Urzędu Celnego w B., pisma Państwowego Komitetu Celnego Rosji do Głównego Urzędu Ceł w Warszawie oraz pisma Archiwum Izby Celnej w O. Ponadto Sąd wskazał, że pomocny przy rozstrzygnięciu sprawy podatkowej może okazać się również materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu karnym prowadzonym przed Sądem Rejonowym w C. Skarżący pismem z 25 września 2007 r., a następnie z 26 lutego 2008 r. i 6 lipca 2009 r. wnosił o bezzwłoczne załatwienie sprawy dotyczącej rozliczenia podatku VAT za marzec 2000 r., jednakże pisma te nie odniosły zamierzonego skutku.