Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. I FSK 33/10

Po dniu 30 kwietnia 2004 r. dopuszczalne jest ustalenie podatnikowi podatku od towarów i usług dodatkowego zobowiązania podatkowego za okresy rozliczeniowe sprzed dnia 1 maja 2004 r. na podstawie art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia WSA del. Izabela Najda-Ossowska, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. I. K. R. P. i A. Spółka Partnerska w W. (poprzednia nazwa: W. K. K. K. R. P. i A. Spółka Partnerska w W.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 października 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1236/09 w sprawie ze skargi W. K. K. K. R. P. i A. Spółka Partnerska w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 1 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1236/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę K. R. P. i A. W., K., K. spółka partnerska z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2003 r.

Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że decyzją z 6 marca 2007 r., po rozpatrzeniu odwołania Spółki, Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 30 sierpnia 2006 r., określającą Skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2003 r. oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie w tym podatku za wymienione miesiące. W deklaracjach VAT - 7 Spółka wykazywała inne kwoty zobowiązania podatkowego, niż kwoty określone przez organ I instancji. Według organów podatkowych Spółka bezpodstawnie odliczała podatek naliczony wynikający ze wskazanych w protokole z kontroli skarbowej faktur wystawionych przez I. Sp. z o. o. z siedzibą w T. (późniejsza nazwa Income C. N.), Z. T. B. K. M. z siedzibą w T., P. W. J. W. J. z siedzibą w T. oraz przez F. Sp. z o. o. z siedzibą w M.. Faktury te dokumentowały formalnie zakup opracowań specjalistycznych od podmiotów ujawnionych w ich treści (I. Sp. z o. o. z zakresu: franchising i umowy licencyjne, prawo pacy, zamówienia publiczne, nowelizacja Kodeksu karnego, referendum w Polsce i innych krajach UE; Z. B. K. M. z zakresu prawa cywilnego i karnego; P. J. W. J.: o nieuczciwej reklamie, o zasadach prowadzenia działalności przez cudzoziemców i z zakresu ochrony informacji niejawnych; F. Sp. z o. o. z dziedziny znaków towarowych oraz prawa własności przemysłowej, gwarancji bankowych i poręczeń majątkowych). Na podstawie dokonanej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności protokołów z kontroli skarbowej i czynności sprawdzających przeprowadzonych w Spółce oraz u jej rzekomych kontrahentów, dowodów ze źródeł osobowych (przesłuchania wspólników Skarżącej w charakterze strony, przesłuchania świadków, w tym kontrahentów Skarżącej, a także materiałów udostępnionych przez organy ścigania, dokumentów urzędowych oraz dowodów przedstawionych przez Skarżącą (faktury VAT, ewidencje, umowy, wyciągi bankowe) organy uznały, iż sporne faktury nie odzwierciedlały rzeczywistej sprzedaży.