Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 1236/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Protokolant Łukasz Sędek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2009 r. sprawy ze skargi Kancelarii [...] W., K., K. spółka partnerska z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] marca 2007 r., po rozpatrzeniu odwołania spółki partnerskiej W., K. i K. Kancelaria [...] w W. (dalej: "Skarżąca" lub "Spółka"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2006 r., określającą Skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2003 r. oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie w tym podatku za wymienione miesiące. W deklaracjach VAT - 7 Spółka wykazywała inne kwoty zobowiązania podatkowego, niż kwoty określone przez Organ I instancji.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Organ odwoławczy wskazał przepisy art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, art. 4 pkt 8, art. 10 ust. 2, art. 19 ust. 1 - 2 i ust. 3 pkt 1 oraz art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej też "ustawa"), art. 109 ust. 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a także § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27 poz. 268 ze zm., dalej też "rozporządzenie").

Obszernie uzasadniając swoje stanowisko Organ odwoławczy przedstawił przebieg postępowania administracyjnego w sprawie oraz powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez Organ I instancji po przeprowadzeniu kontroli skarbowej. Z ustaleń tych wynikało, według Dyrektora IS w W., że Spółka zawyżyła wartość podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od podatku należnego za wymienione miesiące 2003 r. Bezpodstawnie odliczała bowiem podatek naliczony wynikający ze wskazanych w protokole z kontroli skarbowej faktur wystawionych przez I. Sp. z o. o. z siedzibą w T. (późniejsza nazwa I.), Zakład Technologii B. K. M. z siedzibą w T., Przedsiębiorstwo Wdrożeniowe J. W. J. z siedzibą w T. oraz przez F. Sp. z o. o. z siedzibą w M.. Faktury te dokumentowały formalnie zakup opracowań specjalistycznych od podmiotów ujawnionych w ich treści (I. Sp. z o. o. z zakresu: franchising i umowy licencyjne, prawo pacy, zamówienia publiczne, nowelizacja Kodeksu karnego, referendum w Polsce i innych krajach UE; ZT B. K. M. z zakresu prawa cywilnego i karnego; PW J. W. J.: o nieuczciwej reklamie, o zasadach prowadzenia działalności przez cudzoziemców i z zakresu ochrony informacji niejawnych; F. Sp. z o. o. z dziedziny znaków towarowych oraz prawa własności przemysłowej, gwarancji bankowych i poręczeń majątkowych). Zdaniem Organów sporne faktury nie dokumentują rzeczywistości, nie odzwierciedlały rzeczywistej sprzedaży.