Wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2011 r., sygn. II FSK 1475/09

Zasada związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej oznacza, że poza przypadkami nieważności postępowania, Sąd ocenia zaskarżone orzeczenie wyłącznie w aspekcie przepisów, które zostały wskazane w tej skardze jako podstawy kasacyjne. Nie może natomiast uzupełniać skargi o przepisy, których nie wymieniono, nawet wówczas, gdy, w jego ocenie, zostały one naruszone.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędziowie NSA Małgorzata Wolf - Mendecka (sprawozdawca), del. WSA Lidia Ciechomska - Florek, Protokolant Anna Dziosa, po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1600/08 w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 28 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 7.200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1600/08, mocą którego w oparciu o art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a. - oddalono skargę A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. Decyzją tą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

W motywach orzeczenia Sąd przedstawił stan sprawy. Podał, że A. W. w 2006 r. prowadził wraz z D. W. działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą T. "T" w zakresie transportu towarów pojazdami wyspecjalizowanymi. W wyniku przeprowadzonej u podatnika kontroli w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. stwierdzono zaniżenie kosztów uzyskania przychodów na łączną kwotę 42.324,08 zł, a ponadto że Skarżący nie dokonał faktycznego zakupu paliwa od firm "A." sp. z o.o. w B. oraz H. "N." Sp. z o.o. w G. Organ pierwszej instancji uznał, że faktury wystawione przez te spółki były fikcyjne i nie dokumentowały rzeczywistego zakupu oleju napędowego. O pozorności transakcji świadczyło szereg okoliczności, w tym zaprzestanie faktycznej działalności przez te podmioty, nieprowadzenie żadnej działalności w miejscu będącym rzekomo ich siedzibą, a także zeznania świadków (m. in. B. B. - prezesa A. sp. z o.o. - który oświadczył, że wystawiał puste faktury, L. P., który odbierał korespondencję dla spółki N. w zamian za drobne kwoty oraz T. K. - prokurenta spółki N. - która wyjaśniła, że spółka ta nie prowadzi działalności pod wskazanym jako siedziba adresem). W rezultacie uznano, na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3, art. 11 ust. 2 pkt 3a, art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (tekst jedn. Dz. U. z 2004, Nr 8, poz. 65, ze zm.), art. 21 § 1 pkt 1, art. 21 § 3, art. 23 § 2, art. 191, art. 193 § 4 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005, Nr 8, poz. 60, ze zm.) - zwanej dalej Ordynacją podatkową, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 1, ust. 2, art. 9a ust. 2, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2, art. 30c ust. 1, ust. 2, art. 45 ust. 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000, Nr 14, poz. 176, ze zm.) - zwanej dalej u.p.d.o.f., iż wydatki w kwocie 1.559.419,00 zł wynikające z faktur wystawionych przez te firmy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.