Postanowienie NSA z dnia 23 września 2010 r., sygn. I OZ 705/10

Obowiązek wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, określonych w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm), spoczywa na wnioskodawcy, a nie sądzie.Sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niezbezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę lub w taki sposób wskazać skutki, które nastąpiłyby w związku z wykonaniem decyzji, by sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretene dane i na podstawie akt sprawy, że wielkość szkody jest znaczna, a skutki trudne do odwrócenia.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Kacprzak po rozpoznaniu w dniu 23 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 995/10 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie