Wyrok NSA z dnia 15 października 2010 r., sygn. II OSK 1232/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie sędzia NSA Bożena Walentynowicz ( spr.) sędzia del. WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska Protokolant Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 15 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 25 lutego 2010 r. sygn. akt II SA/Ke 53/10 w sprawie ze skargi H. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Ke 53/10 oddalił skargę H. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z [...] grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej i przyznał od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego kwotę 292,80 złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] grudnia 2009 r. nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w J. z [...] maja 2009 r. nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia u H. P. choroby zawodowej, tj. nowotwory złośliwe powstałe w następstwie działania czynników rakotwórczych występujących w środowisku pracy, wymienionej w pozycji 9 wykazu chorób zawodowych z 1983 r.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, który prawomocnym wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2006 r. sygn. akt II SA/Ke 750/05 uwzględnił skargę H. P. i uchylił wydaną przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. decyzję z [...] kwietnia 2005 r. oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej z uwagi na uchybienie przepisom prawa procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Sąd nie kwestionował ustalonego w toku postępowania narażenia zawodowego H. P. na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, w związku z tym zgodnie z art. 80 k.p.a. przyjęto, że w latach 1972-77 (z dwuletnią przerwą na odbycie służby wojskowej) skarżący pracował w Kopalniach [...] S.A. w K. na stanowiskach tokarza i maszynisty koparki, w narażeniu na pyły zawierające wolną krystaliczną krzemionkę oraz miał kontakt ze smarami, olejami i spalinami silnika Diesla. W okresie od 2.01.1979 r. do 4.01.1992 r. był zatrudniony w Cementowni [...] S.A. (obecnie [...] S.A.) na stanowiskach: operator koparki, mistrz oraz ślusarz w narażeniu na działanie promieniowania jonizującego, pyłów zawierających wolną krystaliczną krzemionkę, związki chromu zawarte w cemencie, spaliny silnika Diesla oraz smary. Sąd zakwestionował orzeczenia lekarskie wydane przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w K. z 1999 r., Instytut Medycyny Pracy w Ł. z 2000 r. oraz Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z 2003 r. albowiem oparte zostały wyłącznie o analizę danych literaturowych, a nie badanie konkretnego przypadku nowotworu krtani rozpoznanego u skarżącego. W uchylonej decyzji nie uwzględniono okresu narażenia zawodowego w latach 1972-77 oraz opierając się na tych samych badaniach Międzynarodowej Grupy Ekspertów (IRAC) podano sprzeczne dane odnośnie okresu latencji choroby.