Wyrok NSA z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. II GSK 271/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędziowie Joanna Kabat-Rembelska NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Protokolant Maciej Nawrocki po rozpoznaniu w dniu 6 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 listopada 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 2013/08 w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania 2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz R. P. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

I

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę R. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 czerwca 2008 r. w przedmiocie umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że skarżący ubiegał się o umorzenie zaległości z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w oparciu o przepis art. 17 ustawy z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 241, poz. 2074, zwanej dalej ustawą zmieniającą). Decyzją z dnia 20 kwietnia 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne (konto pracownicze) za okres od lutego do grudnia 1998 r. W motywach decyzji organ podniósł, że w świetle art. 28 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 137 poz. 887 ze zm., zwaną dalej ustawą o systemie ubezpieczeń), należności z tytułu składek mogą być umarzane tylko w przypadku ich całkowitej nieściągalności, a ta przesłanka nie występuje w sprawie. Dłużnik osiąga dochody z tytułu świadczenia przedemerytalnego i istnieje możliwość sukcesywnej spłaty należności w postępowaniu egzekucyjnym. W ocenie organu nie zaistniała również sytuacja, w której opłacenie należności pozbawiłoby zobowiązanego możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją ZUS z dnia 5 lipca 2007 r. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 5 września 2007 r. uchylił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 5 lipca 2006 r., uznając, iż organ orzekający nie zbadał przesłanek z art. 17 ustawy zmieniającej, a w szczególności nie dokonał ocen "ważnego interesu" zobowiązanego w świetle materiału dowodowego sprawy. Sąd przyjął, iż stanowi to naruszenie przepisu art. 17 cyt. ustawy w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. Ponadto uznał za uzasadnione zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania.