Wyrok NSA z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. I FSK 2006/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. B. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 4 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Bk 575/08 w sprawie ze skargi E. B. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 22 września 2008 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od E. B. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 1800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Bk 575/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. B. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 22 września 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r., oddalił skargę.

W uzasadnieniu podał, że zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z 27 czerwca 2008 r., w której określono E. B. P. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2006 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą "I." (sprzedaż detaliczna odzieży). W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że skarżący z dniem 7 maja 2005 r. utracił zwolnienie z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), tym samym w 2006 r. nie był zwolniony z tego podatku. Ponadto z zabezpieczonego w miejscu zamieszkania Skarżącego przez funkcjonariuszy Komendy Wojewódzkiej Policji w B. zeszytu zawierającego odręczne zapiski, dotyczące transakcji gospodarczych za okres od 12 marca 2005 r. do 31 grudnia 2006 r. wynika rzeczywista wielkość obrotu osiągniętego przez Skarżącego. Powyższe ustalenia były podstawą uznania ewidencji księgowych prowadzonych przez Skarżącego w 2006 r. na podstawie art. 193 § 4 i 6 ustawy - Ordynacja podatkowa za nierzetelne w części, w jakiej nie zawierają danych dotyczących obrotu wykazanego w zabezpieczonych zeszytach. Z uwagi na brzmienie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej oraz fakt, iż dane z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania, odstąpiono od jej określenia w drodze szacunku. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że analiza zabezpieczonych zeszytów pozwala stwierdzić, iż zawierają one m.in. szczegółowe dane dotyczące towarów handlowych, których asortyment jest taki sam, jak asortyment odzieży oferowanej przez Skarżącego w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą "I.". Powyższe dane obejmują swym zakresem nazwy towarów, często nazwy firm handlujących artykułami odzieżowymi, cenę zakupu, cenę sprzedaży, wielkość zysku ze sprzedaży. Ponadto wartości związane ze sprzedażą są w tych zeszytach podsumowane w ujęciu dziennym i miesięcznym. Powyższe zeszyty dokumentują również wydatki poniesione na zakup gazu do ogrzewania lokalu handlowego, których poniesienie zostało potwierdzone przez Skarżącego. Organ odwoławczy wskazał, że Skarżący wraz z żoną nie byli w stanie jednoznacznie i racjonalnie wyjaśnić celu i przedmiotu dokonywanych wpisów. Składane w sprawie wyjaśnienia są ze sobą sprzeczne. Organ nie dał wiary twierdzeniom Skarżącego, iż terapię w formie prowadzenia fikcyjnych zeszytów zalecili lekarze ze względu na chorobę żony oraz, że z dniem 1 stycznia 2007 r., gdy stan zdrowia żony poprawił się, zrezygnował z prowadzenia zeszytów. Wskazał, że przeczy temu przedstawione zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia żony, z którego wynika, że pani B. P. choruje od 2001 r. i nadal wymaga systematycznego leczenia. Zeznania, te nie uwiarygodniają w ocenie organu twierdzenia o swoistej formie terapii. Dyrektor Izby Skarbowej zauważył ponadto, że moment rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia zeszytów wskazuje, iż prowadzone były one w celu posiadania rzeczywistego obrazu prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazał także, że uznanie przez organ pierwszej instancji ksiąg za nierzetelne było konsekwencją ustaleń dotyczących zabezpieczonych zeszytów, a zarówno protokół kontroli jak i decyzja organu pierwszej instancji zawiera elementy wymienione w art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej - wskazuje za jaki okres i w jakiej części nie uznaje ksiąg za dowód. Dyrektor Izby Skarbowej uznał za bezpodstawny zarzut naruszenia art.188 Ordynacji podatkowej podnosząc, że okoliczności, których ustalenia zażądał Skarżący poprzez przeprowadzenie dowodu z zeznań lekarza psychiatry na okoliczność ustalenia, czy zeszyty były prowadzone jedynie na potrzeby terapii zleconej przez lekarza - nie mają znaczenia dla sprawy.