Wyrok NSA z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. I FSK 2018/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. B. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 4 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Bk 573/08 w sprawie ze skargi E. B. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 22 września 2008 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2005 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od E. B. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 1800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Bk 573/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. B. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 22 września 2008 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług, oddalił skargę.

W uzasadnieniu podał, że decyzją z dnia 26 czerwca 2008 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. dokonał rozliczenia E. B. P. w zakresie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2005 r. Organ pierwszej instancji stwierdził, iż ze zgromadzonych dowodów wynika, że skarżący w 2005 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "I." w zakresie sprzedaży detalicznej odzieży oraz "T." s.c. w zakresie prowadzenia baru. Podczas przeszukania dokonanego przez funkcjonariuszy Komendy Wojewódzkiej Policji w B. w miejscu zamieszkania skarżącego zabezpieczono zeszyty z odręcznymi zapiskami, z których wynikało, iż dotyczą one transakcji gospodarczych zawieranych w okresie od 12 marca 2005 r. do 31 grudnia 2006 r. Jak ustalono, zabezpieczone zeszyty zawierają rzeczywistą wielkość obrotu osiągniętego przez skarżącego. W konsekwencji Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej na podstawie art. 193 § 4 i 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) uznał księgi podatkowe prowadzone przez podatnika za 2005 r. za nierzetelne w części, w jakiej nie zawierają danych dotyczących obrotu wykazanego w zabezpieczonych zeszytach. Z uwagi na to, iż dane z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania, organ na podstawie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej odstąpił od jej określenia w drodze szacunku. Na podstawie zeszytów ustalono, iż z dniem 7 maja 2005 r. skarżący utracił zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i winien od tego momentu opodatkowywać osiągnięty obrót. Nie zgadzając się z ustaleniami dokonanymi w powyższej decyzji pełnomocnik skarżącego wniósł od niej odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w B.. Organ odwoławczy decyzją z 22 września 2008 r. utrzymał w mocy decyzję pierwszoinstancyjną. Podzielił ustalenia organu pierwszej instancji, iż zapisy zawarte w zeszytach były prowadzone w celach ewidencyjnych w zakresie rzeczywistych transakcji. Stwierdził, iż analiza zeszytów wskazuje, iż zawierają one m.in. szczegółowe dane dot. towarów handlowych, których asortyment jest taki sam, jak asortyment odzieży oferowanej przez podatnika w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą "I.". Powyższe dane obejmują swym zakresem nazwy towarów, ewentualnie nazwy firm handlujących artykułami odzieżowymi, cenę zakupu, cenę sprzedaży, wielkość zysku ze sprzedaży. Wartości związane ze sprzedażą są w zeszytach podsumowane w ujęciu dziennym i miesięcznym. Ponadto zeszyty zawierają opisy i wartości wydatków poniesionych przez podatnika w ramach "I.". Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił dodatkowo niespójność zeznań skarżącego w odniesieniu do kwestii treści wpisów dokonanych w przedmiotowych zeszytach i ich związków z rzeczywistymi zdarzeniami gospodarczymi. Organ nie dał wiary zeznaniom skarżącego, iż terapię w formie prowadzenia fikcyjnych zeszytów zalecili lekarze ze względu na chorobę depresyjną żony. W szczególności zdaniem organu trudno dać wiarę twierdzeniom, że wraz z nowym rokiem podatkowym choroba żony ustąpiła w takim stopniu, iż terapia mogła zostać przerwana. Przeczy temu również przedstawione przez stronę zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia żony. Zdaniem organu, moment rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia zeszytów wskazują, iż prowadzone były one w celu posiadania rzeczywistego obrazu prowadzonej działalności gospodarczej. Jako dodatkowy argument potwierdzający podjęte ustalenia organ wskazał na potwierdzony fakt dokonania zakupu i sprzedaży przez skarżącego większej ilości perfum aniżeli w ilości podanej w jego księgach podatkowych. Organ odwoławczy nie zgodził się z zarzutem naruszenia art. 188 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie przeprowadzenia dowodu w postaci przesłuchania lekarza psychiatry na okoliczność ustalenia, czy zeszyty były prowadzone jedynie na potrzeby terapii zleconej przez lekarza. Wskazał, iż wniosek strony w tym zakresie został rozstrzygnięty postanowieniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, w którym podał on przyczyny odmowy przeprowadzenia wnioskowanego dowodu. Ponadto organ odwoławczy wyjaśnił, iż zarówno w protokole kontroli, jak i w wydanej decyzji wskazano, za jaki okres i w jakiej części nie uznano ksiąg prowadzonych przez podatnika za dowód.