Wyrok NSA z dnia 21 września 2010 r., sygn. I FSK 1473/09

Obowiązek podatkowy od usług transportowych i spedycyjnych powstaje z chwilą wykonania usługi, nawet jeśli jest to fragment realizacji kontraktu. Firmy transportowe i spedycyjne nie mogą ustalać w umowach z kontrahentami innego momentu powstania obowiązku podatkowego niż ten, który wynika z ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie można uznać, że umowa cywilnoprawna między spółkami powodowała, że usługi transportowe należy traktować jak usługi ciągłe.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Barbara Wasilewska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Jarosław Wiśniewski, Protokolant Katarzyna Jaszuk, po rozpoznaniu w dniu 21 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N. S.A. w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 110/09 w sprawie ze skargi N. S.A. w C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 110/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę N. S.A. w C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 kwietnia 2006 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Stan sprawy przedstawiony przez Sąd I instancji:

W dniu 3 stycznia 2000 r. "N." S.A. (zwana dalej "skarżącą Spółką") i "W" Sp. z o.o. zawarły ze sobą umowę o współpracy, w której postanowiono m.in., iż skarżąca Spółka świadczyć będzie na rzecz W. usługi obsługi sprzedaży polegające na przyjmowaniu i przetwarzaniu zamówień klientów, udostępnianiu sieci sprzedaży Spółki, kontaktach i negocjacjach z klientami oraz udostępnianiu reprezentantów handlowych. W dniu 23 stycznia 2002 r. strony podpisały aneks nr 1 do ww. umowy, zgodnie z którym zmieniono między innymi zakres usług świadczonych przez Spółkę na rzecz W., dodając do definicji usług obsługi sprzedaży "zamawianie środków transportu do przewozu towarów, którym strony umowy zobowiązały się dostarczyć towar na koszt własny, kontrolę i rozliczanie tego transportu oraz czynności spedycyjnych z nim związanych" z jednoczesnym określeniem sposobu rozliczania wynagrodzenia za ww. usługi transportowe i spedycyjne, uzgadniając, iż koszty tych usług będą refakturowane przez Spółkę na W. w części dotyczącej jej wyrobów. Podstawą dla obliczenia wysokości refaktury miała być ilość palet wysłanych do klienta odpowiednio przez Spółkę i W. Uzgodniono również, że wynagrodzenie należne Spółce z tytułu ww. usług będzie fakturowane na W. dwa razy w roku, tj. w lipcu i w grudniu każdego roku. Stosownie do postanowień umownych skarżąca Spółka wystawiała na rzecz W. faktury VAT w lipcu i grudniu, a W. regulowała należności z tytułu wystawianych faktur.