Wyrok NSA z dnia 21 października 2010 r., sygn. I FSK 1874/09

Wykorzystywanie faktycznie użytkowanego środka trwałego w działalności gospodarczej bez wprowadzenia tego środka do ewidencji uniemożliwia wprawdzie dokonywanie od niego odpisów amortyzacyjnych, lecz nie pozbawia tego postępowania cechy działania w celu osiągnięcia przychodu, jeżeli cel ten jest dowiedziony. W związku z tym istotne jest odróżnienie prac remontowych od prac o charakterze ulepszeniowym (przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja, modernizacja). W piśmiennictwie nie budzi wątpliwości stanowisko, że o tym, czy dany wydatek dotyczący środka trwałego może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w całości, czy poprzez odpisy amortyzacyjne, nie decyduje wola podatnika, a zakres rzeczowy wykonanych prac, w przypadkach zaś wątpliwych co do prawidłowej kwalifikacji poniesionego kosztu (inwestycja czy remont), konieczne jest powołanie biegłego ds. budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację określi, jaki był zakres prowadzonych prac. O kwalifikacji dokonanych prac (remont czy ulepszenie) decyduje wprawdzie sam podatnik, organy podatkowe (skarbowe) mogą jednak zakwestionować kwalifikację przyjętą przez podatnika. Możliwe jest zatem ustalenie przez organy, że dane prace nie były remontem, lecz w istocie rzeczy stanowiły ulepszenie środka trwałego. Jeśli jednak organy podatkowe kwestionują kwalifikację prac dokonaną przez podatnika i uznają dane wydatki za mające charakter ulepszeniowych, to na nich ciąży ciężar dowodu w tej kwestii.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 21 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 211/09 w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 19 grudnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2002 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz Z. C. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego